आपल्याला नाव माहिती नाही तर त्याच्याबद्दल विचारायचे कसे असा प्रश्न पडल्याने ती काहीशी गोंधळली. मात्र दुसऱ्याच क्षणाला त्याच्या राहणीमानाचे वर्णन करुया असे स्वतःशीच बोलत ती पुढे गेली. ही मुलगी आपल्या दिशेने येत असल्याचे लक्षात आल्यावर तो मुलगाही जागीच थांबला. मग थोडेसे चाचरतच तो तो तुझा मि..त्र..असे म्हणताच समोरचा मुलगा पटकन म्हटला आकाश. तिच्या चेहऱ्यावर काहीसे गोंधळलेलेच भाव होते. तिला नेमके कोण म्हणायचेय ते एव्हाना त्याच्या लक्षात आले होते. पुढे तीच म्हणाली तो उंच चष्मेवाला कानात भिकबाळी घालणारा. आपल्या मित्राचे वर्णन तोही अतिशय शांतपणे ऐकत होता. मग आता हिला काय सांगावे याचा विचार तो करत असल्याचे तिच्याही लक्षात आले. तो काहीतरी सांगणार इतक्यात ती म्हणाली. काय ते खरं सांग लपवू नकोस माझ्यापासून. मग तोही पटकन म्हणाला, त्याचा अपघात झालाय परवाच. लोकलमधून उतरताना पायाला लागलंय खूप. पुन्हा उभा राहू शकेल की नाही माहिती नाही. तो असं म्हटला आणि तिच्या काळजात चर्रर्रर्र झालं. आता काय बोलावे हे कळेना त्याचवेळी श्वासांची लय वाढली असल्याचे तिच्या लक्षात आले. म्हणजे? असा कसा पडला? कोणी धक्का दिला का? की त्याचंच लक्ष नव्हतं? नेमकं काय झालंय? आता कसा आहे? डॉक्टर काय म्हणतायत? असे एक ना अनेक प्रश्न तिने अक्षरशः एका दमात विचारले. आपण काय बोललो हे तिचे तिलाही कळायच्या आतच बहुदा. परिस्थिती लक्षात घेत त्याचा मित्र तिची समजूत काढण्याच्या सूरातच म्हणाला. आता बराच बरा आहे. प्राण वाचला आणि पायावर निभावलं इतकंच काय ते. एक ऑपरेशन झालंय, सध्या रॉड घातलाय पायात पुढचे ३ महिने बेड रेस्ट सांगितलीये त्याला. मग तिनं विचारल कुठे राहतो नेमका? मी येऊ शकते का त्याच्या घरी? त्याचा मोबाईल नंबर दे ना मला. आता मित्रंही काहिसा गोंधळात पडला. हे दोघं एकमेकांशी कधीच बोलले नाहीत, हे त्यालाही पक्कं ठाऊक होतं. पण मग आपण काहीच न विचारता थेट नंबर, पत्ता द्यावा का, असा विचार त्याच्या मनात आला. पण मग त्याने नंबर दिलाच. नंबर घेतल्यावर घाईघाईनेचे त्याला काळजी घ्यायला सांग असं म्हणत ती निघाली. तेवढ्यात तो म्हणाला, पण कोणी सांगितलंय असं सांगू. तेव्हा गालातल्या गालात हसतच ती म्हणाली, त्याच्या चाहतीनं सांगितलंय सांग. तो मित्रंही हसला आणि दोघेही आपापल्या दिशांना निघून गेले. आता या नंबरवर फोन करावा की मेसेज करावा. की थेट व्हॉटसअॅपवरच बोलावे हे तिला कळेना. फोन केला आणि त्याच्याजवळ नसेल तर काय, कोणीतरी वेगळ्यानेच उचलला तर आपण काय बोलणार असे एक ना अनेक प्रश्नांचे काहूर तिच्या मनात माजले. व्हॉटसअॅप करायला त्याचे नेट सुरु असेल का, असाही प्रश्न तिला पडला. मग मनाचा हिय्या करुन अखेर तिने 'समवन स्पेशल' नावाने सेव्ह केलेला त्याचा नंबर व्हॉटसअॅपमध्ये उघडून पाहिला. तर त्याचा फोटो ती पहातच बसली. लाल रंगाचा शर्ट आणि त्याची बाईक पाहून तर तिला काहीच सुचेना आपल्याला त्याच्याशी बोलायचंय याचाही तिला काही वेळासाठी विसर पडला आणि वेड लागल्यासारखे ती त्याच्या फोटोकडे पहातच बसली. मग पुन्हा एकदा तिच्या डोक्यात विचारांचे काहूर माजले. काय करावे तिला कळेना ती असाच काहीवेळ भटकत राहिली. मग एकटीच जाऊन आपल्या नेहमीच्या कट्ट्यावर बसली. खूप वेळ स्वतःच्याच विचारात तिला वेळेचेही भान राहिले नाही. मग अचानक तिला सईने हाक मारली आणि ती भानावर आली. सईने विचारले, काय अशी एकटी का बसलीयेस. तिने सहजच असे उत्तर दिले आणि पुन्हा आपल्या विचारात गढून गेली. काय बोलावे हे सईलाही न कळाल्याने ती बाय म्हणत निघून गेली. एव्हाना त्याच्या मित्राने आपल्याला ती भेटली होती आणि आपण नंबर दिलाय हे सांगितले होते. तितक्यात त्याच्यासमोर असणाऱ्या त्याच्या एका मित्राकडे त्याने आपली डायरी दिली आणि ती तिला द्यायला सांगितली. हे दोघेही पुन्हा ती बसलेल्या कट्ट्यावर आले आणि त्याची डायरी तिच्यापुढे धरली. काय आहे असे विचारताच एक मित्र म्हटला, पाहा तर. तिने डायरी उघडून पाहिली आणि त्यातील अक्षर आणि रोजच्या दैनंदिन व्यवहारात जास्तीत जास्त वेळा असणाऱ्या तिच्या उल्लेखाने ती अक्षरशः मोहरुन गेली.. समाप्त - तीन फुल्या तीन बदाम
