सेलिब्रिटींच्या अनेक गोष्टींकडे सर्वसामान्यांचे लक्ष असते. ते खातात काय, त्यांची गाडी कुठली असे अनेकविध प्रष्टद्धr(२२४)न मनात डोकावत असतात. सेलिब्रिटींचे थंडीतले डाएट कुठले हे सुद्धा आपल्याला जाणून घ्यायला नक्कीच आवडेल की नाही.. शीतल पाठकआईने दिलेले मेथी व डिंकाचे लाडू हा थंडीतील माझा ‘मेन मेन्यू’. या दिवसांत तेलकट-तिखट खूप कमी करते, पण हा लव्हली मौसम खाण्याचा मूड वाढवणारा असल्याने वजन वाढण्याचा धोका असतो. तेव्हा व्यायाम हवा. ऐन थंडीत पुण्यातील मँगो मस्तानी आइस्क्रीमवर ताव मारते. ‘चेहेरा’ या हिंदी चित्रपटाच्या रात्रीच्या चित्रीकरणाच्या वेळी खूपच थंडी जाणवली. दोन-तीन ब्लँकेट अंगावर घेऊनही ‘बचाव’ होत नव्हता. व्हिस्की पिणाऱ्यांची सोय झाली हो, मी मात्र शेकोटीच्या साहाय्याने चहावर चहा पीत होते. तेजश्री खेलेगूळ-तूप व पोळी यांचे ‘सही’ मिश्रण थंडीच्या दिवसांतील माझे अत्यंत आवडते व पौष्टिक खाणे. जोडीला भरपूर व विविध प्रकारची फळे. तरीही थंडीशी झगडावे लागतेच, तर ‘ब्लॅक टी’ आहेच. बऱ्याचदा मी तेलगू-तामिळ चित्रपटांच्या निमित्ताने दक्षिणेलाच असते. तिकडे तेवढी थंडी नसते. पण केरळ व तामिळनाडू यांच्या सीमेवरील मुन्नार येथे बऱ्यापैकी असणारी थंडी मी मस्त एन्जॉय करते. हा खूप छानसा निसर्गरम्य परिसर आहे. तेथे मिळणारी सूट कॉफी अंगातील थंडीची गरमी छानच दूर करते. तेथे ती ‘मसाला कॉफी’ म्हणून ओळखली जाते. थंडीच्या दिवसांतील दक्षिणेकडील पर्यटनात मुन्नार, अनय ही ठिकाणे खास उल्लेखनीय. सारा प्रवणथंडीच्या दिवसांत मी माथेरान-महाबळेश्वरला खास फिरायला जाते. मुंबईत हवीहवीशी थंडी जाणवत नाही. थंडीची मजा चाखायला मिळायला हवी. भोरमध्ये नेमके ऐन थंडीत ‘पिंजरा’ मालिकेचे चित्रीकरण असताना एवढी हुडहुडी भरली की चार दिवस मी आंघोळदेखील टाळली व जेवतानाही अंगावरची घोंगडी सांभाळत हात बाहेर काढायचे. मुली मुळातच दिसायला सुंदर असल्याने चार दिवस आंघोळीशिवाय छान राहू शकतात म्हटलं. अशाच थंडीत एकदा स्वित्र्झलडला ए. आर. रेहमानच्या ‘शो’ला गेले असताना बर्फाळ प्रदेश म्हणजे काय याचा रोमांचक अनुभव घेतला, पण वाइन अथवा व्हिस्की प्यायल्याशिवाय तेथे बाहेर पडू नये अशी प्रथा असल्यानेच मी वाइन प्यायले हो, तात्कालिक परिस्थितीने माझ्यावर ही वेळ आणली म्हणून मी ‘आतून’ कुडकुडले नाही. मुंबईत थंडीच्या दिवसांत मी चहा-कॉफीसह शाकाहारी पकोडे, कबाब, भजी यांवर मस्त ताव मारते. या दिवसांतच नेमके माझे लक्ष आइस्क्रीम पार्लरवर जाते व सर्दी होऊनही जिभेचे चोचले पुरवते. वरळी सी फेस, नरिमन पॉइंट येथे रात्री मित्र-मैत्रिणींसोबत फिरायला जाऊन थंडीत खावो-पिओ-मस्त जिओ सुरू असते. निशा परुळेकरहा माझा अत्यंत आवडता असा मौसम आहे. तुपातले बेसन लाडू, तिळाचे लाडू व जेवणात भातावर तूप हे माझे या दिवसातले प्रमुख खाणे. या दिवसांत त्वचा सुकण्याची जास्त शक्यता असते. केसही थोडे कडक वा राठ होतात, यावर खाण्यातून मार्ग काढायला हवा. म्हणूनच चीज, ताक यांना प्राधान्य देते व बॉडी लोशनचा वापर करते. प्रत्येक मोसमानुसार भाज्या-फळे खायला आपण सगळेच प्राधान्य देतो. ते पथ्य मी सांभाळते. खरंतर नैसर्गिकरीत्या वा सहजगत्या जे करता येणे शक्य आहे ते करणे अत्यावश्यक आहे. तेच आपल्या शरीरसौंदर्याला हितकारक असते. एखादा मौसम येतो व जातो एवढय़ापुरतीच त्याच्याशी आपली बांधीलकी नसावी, असे मला वाटते. गौरी कर्णिकमटण- मासे- बटर- चीज- भाज्या- फळे- डाळी- चॉकलेट्स- आइस्क्रीम.. अरे बापरे, थंडीचा प्यारा मौसम नि हे सबकुछ खाण्याची चंगळमंगळ. मी या दिवसांत मागेपुढे कुठेही न पाहता भरपूर व मनसोक्त खाते आणि न विसरता व्यायाम करून हे सगळे पचवतेदेखील. एक ‘खादाडा मौसम’ म्हणजे ही गुलाबी-बदामी थंडी. एका थंडीतच मी जानू बरुआ दिग्दर्शित ‘बटरफ्लाय केक’ चित्रपटाच्या चित्रीकरणासाठी सिक्कीमच्या बर्फाळ प्रदेशात खूप खूप नाचल्याने दोन आठवडय़ांत माझे चक्क दहा किलो वजन कमी झाले. पण त्यातला आनंद खूप मोठा व खरा होता. कुडकुडीत मौसम म्हणून थंडी हवीच. किशोरी शहाणे वीजऐन थंडीत सध्या सिंधुदुर्गमध्ये आहे. मासे खायला अशी संधी, असे वातावरण दुसरे कोणते सांगा? पाया सूप, चिंबोरी व गाजराचा हलवा यांना या दिवसांत खूप प्राधान्य देते. फक्त लिंबू खाऊ नये. मी पंजाबी कुटुंबाची सून असल्याने सरसों का साग व मकई की रोटी यांची संधी असते. आलेवाला चहाही असतोच. दहिसरच्या दाराज ढाबा येथे थंडीत जावे, याची सवय लावली आहे. अशाच थंडीत स्वित्र्झलडला ‘चांदसा रोशन चेहेरा’च्या चित्रीकरणाच्या वेळी भारतीय स्वयंपाकी असल्याने पोट भरले. तेथे रात्री दहा वाजताही उजेड असतो. दोन-तीन तासांपुरताच अंधार असल्याने घडय़ाळाकडे पाहून खाण्याच्या व झोपेच्या वेळा ठरवाव्या लागतात. ऐन थंडीत हे सगळे रोमांचक ठरते. हेमांगी कवीपपया, ड्रायफ्रूट्स व आल्याचा उकळलेला चहा हे थंडीतले माझे मनसोक्त-मनमुराद खाणे. त्यातच मकर संक्रातीचा सण येत असल्याने तिळगुळाचे लाडू असतातच. ते या मोसमात उत्तम. गीळ-चिकीदेखील खूप खावी. माझ्या ‘मनातल्या मनात’ या पहिल्याच चित्रपटाचे ऐन थंडीतच तारकर्ली येथे म्हणजे कोकणात चित्रीकरण असताना सकाळी नाश्त्यासाठी कोळंबी व सुरमई फ्राय मिळाली आणि दिवसभर मासे खाण्याची चैन होती. ऐन गुलाबी थंडीत यापेक्षा आणखी गोडी ती कसली हवी.. ऊर्मिला कानेटकर-कोठारेएवीतेवी मी खाण्याची मस्त शौकीन, त्यात थंडीचा खावो मौसम, यासारखी सोनेरी- रुपेरी- चंदेरी संधी ती कोणती? फक्त नारळपाणी मी पीत नाही. पण या दिवसांतील वाढती भूक मी भरपूर पपया व चिंबोरी खाऊन एन्जॉय करते. या दिवसांतील हे पौष्टिक खाणे उन्हाळ्यात सदुपयोगी ठरते. मैथिली जावकरमाझ्या ‘छबू पळाली सासरला’ या चित्रपटाचे सगळे चित्रीकरण ऐन थंडीत चौक, कर्जत, मोर्बे धरण अशा ठिकाणी झाल्याने हा मौसम काय चीज असते याची कल्पना आहे. सेटवर चहा वाहत होता असे म्हटले तरी चालेल. त्यात मोर्बे धरणात माझा पोहण्याचा प्रसंग, तोही रात्री.. थंडीत. मी खूप उशिरा पोहण्याच्या व्यायामाला नेहमीच प्राधान्य देते, त्यामुळे खाणेही पचते. विशेषत: दुधात हळद टाकून प्यायल्याने घशाचा त्रास वाचतो. खजूर व चिकन फस्त करतेच. पण थंडीमुळे समुद्रात मासे वर येत असल्याने ते खूप स्वस्तही मिळतात. म्हणून तर ते भरभरून खावेत. ऐसा मौका फिर कब मिलेगा. ‘छबू पळाली सासरला’ कधी पूर्ण झाला हे म्हणूनच समजले नाही. प्रार्थना तांडेलकॉलेजच्या शेजारीच असलेल्या ‘हाजीअली’ फास्टफूड सेंटरमध्ये आम्हा खवय्यांची रोज गर्दी असते. सातपासून नऊ वाजेपर्यंत लेक्चर अटेंड केल्यानंतर एक ब्रेक तो बनताय बॉस! आणि त्यातून ही थंडी त्यामुळे प्रचंड भूक लागते. आमच्या फेव्हरेट हाजीअली सेंटरमध्ये जाऊन आम्ही वेज पफ, पिझ्झा बेदम ताव मारत खातो. थंडीच्या थंड वातावरणात गरमागरम पदार्थ आवर्जून खावेसे वाटतात. चायनीज टच असलेली वाफाळती ‘सोया चिली’ माझी थंडीत खाण्याची आवडती डिश. खरोखरच हा पदार्थ खाल्ल्यावर अंगातली थंडीही नाहीशी होते असा माझा अनुभव आहे. सोबत बटाटय़ाच्या काचऱ्यांवर रोझमेरी नामक मसालाही मी हाजीअली या माझ्या फेव्हरेट फूड सेंटर मध्ये आवर्जून खाते. देवेंद्र यादव :थंडीत खाण्याची मौज प्रत्येकालाच स्वर्गीय सुखकारक वाटत असली तरी थंडीत आरोग्यही तितकंच महत्त्वाचं. मस्त थंडी म्हणजे मस्त ताज्या विविध भाज्या! आणि असंच ‘किती छान भाज्यांचे प्रकार विविध हॉटेल्समध्ये मिळतात. थंडीत भाज्यांचे विविध पदार्थ मी आवर्जून खातो. म्हणून बेक्ड व्हेजिटेबल्सची डिश मी सगळ्यात आधी मागवतो. आता नुसत्या बेक्ड भाज्या कुठे चालतायेत? म्हणून थोडी चव येण्यासाठी बाब्रेक्यू सॉस आठवणीने मागवतो. ही वेजिटेबल डिश थोडय़ा क्रिमी फ्लेवरने खाण्यासाठी व्हाइट सॉस असतो. येस! भारी लागतं. अशा वेळेस माझी स्वारी एकदम खूश! व्हेजिटेबल ऑग्रातिन ही आता खूप हॉटेलात मिळणारी डिश आहे. खूपदा यात अननस पण घालतात. भाज्या बेक करतात आणि त्यावर व्हाइट सॉस आणि चीज घालतात. तुम्हाला तिखट हवं असेल तर तुम्ही घालू शकता. पण मी फारसं ‘भरपूर चीज बटर’ वाले पदार्थ खाऊ शकत नाही. डाएटवर आहे न म्हणून. पण थंडीत हेल्थ मेंटेन करण्यासाठी माझा हा आवडता पदार्थ. चेतन गुरव : कोलेजच्या मेन रोडवर एक प्रसिद्ध खानावळ आहे. अगदी स्वस्तात. इथे झणझणीत मिसळ आणि अमर्याद रस्सा मिळतो. त्या रश्श्याच्या आठवणीने अद्यापि जठराग्नी खवळतो. सोबत गरमागरम नरम पाव. या पावाचे मोठमोठे लचके गरमागरम रश्श्यात बुडवून डोळ्याला पाणी येईल अशा घाईघाईने मी फस्त करतो. सोबत कांदा, लिंबाच्या मोठमोठय़ा फोडी. थंडीमध्ये या चटकदार मिसळची मजा काही न्यारीच. कधी कधी कॉलेजहून निघताना हीच मिसळ मी पार्सल घरी घेऊन जातो. पण पाव हातातून नेणं कमीपणाचं वाटत असल्यामुळे गळ्यातल्या शबनममध्ये म्हणजेच एकप्रकारच्या माझ्या कॉलेजमध्ये टाकून घेऊन जातो. हा काखोटीला मारलेला पाव आणि ती चविष्ट मिसळ थंडीच्या दिवसांत रोज आठवते. रोनक शिंदे : सकाळी सकाळी गार हवेत मस्तपकी घरापासून कॉलेज कॅम्पसपर्यंत चालत यायचं. कॉलेजमध्ये पोहचेपर्यंत मस्त दणक्यात भूक लागलेली असते. मग मित्राची गाडी काढून थेट आवडत्या रेस्टॉरंटमध्ये जाऊन पाव-भाजी खाण्यासाठी नंबर लावायचा. थंडीच्या दिवसांतला हा आमचा रोजचा दिनक्रम. आमच्याच आवडत्या पाव-भाजी स्पेशल रेस्टोमध्ये खवय्ये गर्दी करत असल्यामुळे दाटीवाटीमध्ये बसून खास पुणेरी मसाला असलेली पाव-भाजी समोर मागवायची सोबत कांदा, कोिथबीर, शेव, ताजे खमंग वासाचे पाव! घास घेतल्यावर आमचा आवाज फुट्नच बंद होतो. काही भुक्कड मित्र इथे जास्तीची शेवही मागवतात, पण त्यात काही अर्थ नाही! इथे फक्त रस्सा आणि र्ती मागवणारेच अस्सल खवय्ये मानले जातात. ही स्वर्गीय पाव-भाजी संपेपर्यंत भलेभले स्वर्गीय होतात!!! बोलायचं कामच नाही..! मग रेस्टो. च्या बाजूचाच फेमस मिठाई च्या शेजारी असलेल्या टपरीवरचा गरम चहा..!
