२०१९ मध्ये ‘दी डेथ ऑफ क्लिओपात्रा’(१८७२-७६) या एडमोनियाने निओक्लासिकल शैलीत केलेल्या अतिशय देखण्या संगमरवरी पुतळय़ाचा अगदी योगायोगाने शोध लागला.
जॉर्जियन सरकारने कलेची प्रातिनिधिक म्हणून पाठवलेली त्यांची चित्रं जगातल्या अनेक कलासंग्रहालयांत लावलेली आहेत
१८९१ मध्ये गोगांचं प्रदर्शन यशस्वी ठरलं. आर्थिक चणचण संपली. म्हणून आता ताहितीला जावं असं त्यांच्या मनाने घेतलं.
अमूर्तवादी चित्रांमागे अमुक एक अशी विचारप्रक्रिया नसते. सोप्या, सरळ शब्दांत सांगायचं तर प्रत्येकाचा अमूर्तवाद वेगळा.
कामावर उत्कट प्रेम असलेल्या बर्थाला इच्छामरण आलं, तिने शेवटचा श्वासही तिच्या कोपनहेगेनच्या स्टुडिओत चित्र रंगवताना घेतला.
३८८ वर्षांपासूनची नाटय़परंपरा आणि तो बघायला आजची तंत्रविज्ञानाने शक्य झालेली जगाच्या कानाकोपऱ्यातली खिडकी म्हणजे एक सुखद आश्चर्यच आहे!
वयाच्या बाविसाव्या वर्षी पॅरिसच्या सलोंमध्ये चित्रं दाखवायची संधी मिळाल्यानं त्यांचं नावही लवकरच झालं.
राईटना लाभलेल्या दीर्घायुष्यात (१८६७-१९५९) त्यांनी ८०० च्या वर इमारती म्हणजे संस्था, कलासंग्रहालये, हॉटेल्स, चर्चेस, स्मृतिस्थळे आणि नामवंत व्यक्तींची आगळीवेगळी घरे…
१९८७ चा ऑक्टोबर महिना. दिल्लीच्या नॅशनल गॅलरी ऑफ मॉडर्न आर्टमध्ये ब्रिटिश शिल्पकार हेनरी मूर (१८९८-१९८६) यांचा रेट्रोस्पेक्टिव्ह लागला होता.
व्हर्मिएरच्या कॉम्पोजिशन आणि रंगसंगतीवरच्या उत्कृष्ट पकडीची उदाहरणं असलेली ही दोन्ही चित्रं डच चित्रकलेच्या इतिहासात मानाच्या पानावर आहेत.
आपला हा मुलगा कदाचित पुढे एक कलाकार होईल अशी नोंद आईने डायरीत त्याच्या किशोरवयातच केली होती.
प्रथमदर्शनी दिसतात ते उंचच उंच मोनोलिथिक खडकाचे पिंडस पर्वतांजवळचे सुळके.
