आत्मशोधाचा प्रवास
‘‘विशाल कामात गुंततो, तेव्हा कधी कधी मी लांबून त्याच्याकडे पाहत बसते. त्याची चिंतनमग्न मुद्रा पाहता पाहता मी त्याच्यात हरवून जाते.
झाली फुले कळ्यांची! : सहजीवनाचे नाबाद अर्धशतक
‘‘कार अपघातातून वाचल्यावाचल्या अशोक लगेच कामाला लागलाच. पुढे त्याचे हíनयाचे ऑपरेशन झाले.
मनात ओल्या तृप्त सावल्या
‘‘महावीरांच्याच आग्रहाखातर मी माझे पहिलेवहिले ‘बिनपटाची चौकट’ हे आत्मचरित्र लिहिले. या पुस्तकाने माझी स्वतंत्र ओळख करून दिली.
प्रवाही नातं
एकदा आम्ही लंडनला गेलो होतो. माझ्या गाण्याला साथीला जो तबलावादक होता, त्याचं वादन मला रुचलं नाही. ऐन वेळी मी तौफिकलाच विनंती केली मला साथ करण्याची.
प्रवाही नातं
एकदा आम्ही लंडनला गेलो होतो. माझ्या गाण्याला साथीला जो तबलावादक होता, त्याचं वादन मला रुचलं नाही. ऐन वेळी मी तौफिकलाच विनंती केली मला साथ करण्याची.
शिल्पकार तू तुझ्या जीवनाचा
गजरे, फटाके विकणारा, खांद्यावर पाटी घेऊन ‘कवळी काकडी’ अशी आरोळी मारत फिरणारा शैलेश आज १८ हॉटेलचा मालक झालाय. दुसऱ्यांची गाडी धुऊन महिन्याला वीस रुपये कमावणारा शैलेश आज सात गाडय़ांचा
भक्कम आधार
नसीरची आणि माझी ओळख दिग्दर्शक सत्यदेव दुबे यांच्याकडे झाली. मी त्यांच्या नाटकात काम करत होते आणि नसीरजी तेव्हा पुण्याच्या फिल्म इन्स्टिटय़ूटमध्ये शिकत होते. ते दुबेजींच्या शिबिरात भाग घेण्यासाठी मुंबईत
‘कोर्ट’शिप
करिअरच्या सुरुवातीचा काळ दोघांसाठी कठीण होता. कधी कधी तर मोजकेच पैसे असायचे, मात्र तो काळ आमचं नातं अधिक परिपक्व करणारा होता. विकासना चित्रपट पहाण्याची हुक्की यायची तर मला घरात
थोडे वेगळे थोडे सारखे
आपला समाज खूप लग्नकेंद्रित आहे. प्रत्येक लव्ह स्टोरीचा शेवट हा लग्नात आणि मग ते सुखानं नांदू लागले यात होतो.. पण खरी परीक्षा लग्नानंतर असते.. आधी तू तुझ्या घरी, मी
प्रत्येक क्षण समाधानाचा
अतुल करिअरच्या अगदी सुरुवातीला बँकेत नोकरी करत होता, पण त्याच्या नाटय़ सृष्टीतल्या वाटचालीच्या दृष्टीने त्याने मला सांगितलं की मला नोकरी करायची नाहीये. मी एका मिनिटात त्याच्या म्हणण्याला होकार दिला.
सहजीवनाचा भक्कम वृक्ष
अभिनयाचं क्षेत्र फार बेभरवशाचं! आज प्रचंड काम तर उद्या एकदम बेकार, असंही घडू शकतं. त्याचा भावनिकदृष्टय़ा माझ्यावर परिणाम होत असे. कधी कधी खूप उदास, निराश वाटायचं.
गृहविष्णू
‘‘आज दुथडी भरून उरात माया आहे. राग, लोभ, द्वेष, चढाओढ यापासून आम्ही कोसो दूर आहोत. कारण अंगणात प्राजक्ताचा सुगंधी सडा आहे आणि निशिगंधाचे डौलदार तुरे आमचे आयुष्य सुंदर करीत
लय-तालाचा मेळ
प्रख्यात तबलावादक तालयोगी पंडित सुरेश तळवलकर आणि ख्यातनाम शास्त्रीय गायिका पद्मा तळवलकर यांच्या सुमारे चार दशकांच्या सहजीवनात लय-ताल ओतप्रोत भरून आहे.
आध्यात्मिक बैठकीवरचं समजूतदार नातं
‘‘आम्ही कधीच कुठलेही हिशोब नात्यात मांडत बसलो नाही. समस्या आल्या, त्या शांत राहून सोडवल्या. राग धरणं सवयीचं होऊ दिलं नाही आणि मतभेद झालेच तर एकाने माघार घेत समजूतदारपणाचा मंत्र
जोडीने बहरली सृष्टिजिज्ञासा
‘‘इंडियन इन्स्टिटय़ूट ऑफ सायन्स’मध्ये कामाला लागल्यानंतरची दहा वर्षे हा आमच्या कुटुंबाच्या व शास्त्रीय संशोधनाच्या दृष्टीने महत्त्वाचा टप्पा. मी मान्सूनवरील संशोधन अधिकच जोमाने चालू ठेवले.
दरवळ मोगऱ्याचा !
‘‘आमच्या सहजीवनानं मला अधिक कणखर केलं तर अनिलला अधिक सौम्य केलं ही देवाण-घेवाण मला अर्थपूर्ण वाटते. उगाचच अपेक्षा करत बसायच्या नाहीत. त्यानं मला कधीच गजरा आणला नाही. पण त्याला
झाली फुले कळ्यांची! सामुदायिक सहजीवनाची सप्तपदी
‘‘एखाद्या परिषदेनंतर, संघटनेच्या बैठकीनंतर लोक तिचं, तिच्या वक्तृत्वाचं, तिच्या धडाडीचं कौतुक करतात, त्यावेळी मी गालातल्या गालात हसत असतो.
अजातशत्रू
मुंबईच्या नायरमधून एम.बी.बी.एस. झाल्यावर इंटर्नशिपच्या काळात अनेक गोष्टी व नियोजने चालू होती. त्यापैकी एक होते लग्न! पुढचं उच्च शिक्षण घेण्यापूर्वी लग्न ठरलं तर त्या दृष्टीने गरजेची शाखा
हातात हात घेता..
..आता घरी दोघेच असतो. मुली मनानं सोबत असतात. भले-बुरे कित्येक प्रसंग वाटय़ाला आले. मात्र हातात हात होते. दोन स्वतंत्र वृत्तीची माणसं. पण आजवर सुखानं जगलो.
कलाविज्ञानाचं सहजीवन
सुधीर भाभा अणू संशोधन केंद्रात संशोधक होता. तर मी कलाशाखेची. माझ्यातली सृजनशीलता फुलवण्यासाठी सुधीरने मला वेगवेगळ्या वैज्ञानिक विषयांवर रंजक लेख लिहायला उद्युक्त केलं.
भरत आणि डॉरिस ‘ब्रॅण्ड’
परेदशी उत्पादनं पाहताना आपलाही स्वत:चा भारतीय ब्रॅण्ड असावा, ही कल्पना माझ्या मनात आली आणि डॉरिसनं ती लगेचच उचलून धरली. तिच्यासमोर मी एखादी कल्पना मांडली रे मांडली की, ती कल्पना
प्रेमाच्या सुरांची आयुष्य दिंडी
''माधव यांनी माझ्या आईला माझ्या गाण्याविषयी दिलेला शब्द आजपर्यंत पाळला. ते स्वत: कलाकार असल्याने कलाकार स्त्रीशी लग्न केल्यानंतर करावी लागणारी तडजोड, समजून घेणे, प्रोत्साहन देणे, साथ देणे याची त्यांना
सामाजिक भान असलेला वैवाहिक प्रवास
‘‘आज आम्हा दोघांची एकत्रित ओळख, लैंगिकता स्वास्थ्यासाठी काम करणारं दाम्पत्य अशी झाली आहे. गेली पस्तीस वर्षे आम्ही या क्षेत्रात काम करतो आहोत. या दरम्यान आम्ही ८० ते ९० हजार
रोजचं जगणंच.. आव्हान
‘‘गावकऱ्यांनी स्मिताला डॉक्टर म्हणून स्वीकारले असले तरी तिने या परिसराला मनापासून स्वीकारले आहे याची खूणगाठ मला पटली ती स्मिताच्या बाळंतपणात. जन्मल्यावर बाळाला जंतुसंसर्ग झाला.
