भार्गवी चिरमुले मला क्रिकेटचे फारसे वेड नाही, परंतु मुंबईमध्ये राहून आपण क्रिकेटचे चाहते झालो नाही असे होणार नाही. पु. ल. देशपांडे विनोदाने म्हणतात तसे, जगासाठी जरी हा मैदानी खेळ असला तरी मुंबईच्या चाळींमधल्या गॅलरीत कसोटी सामने रंगतात. आपण शिवाजी पार्कात सहज जाऊन बसलो तरी आपल्याला क्रिकेटचे वेड लागते. माझ्यासाठी क्रिकेट म्हणजे सचिन तेंडुलकर आहे. ते दैवत आहे. सचिनच्या निवृत्तीनंतर क्रिकेट पाहण्यात मला फार रस उरला नाही. पण भारतीय संघाचा कायमच अभिमान वाटत आला आहे. सौरव गांगुली, युवराज सिंग, महेंद्रसिंह धोनी असे आदर्शवत खेळाडू आपल्या संघाला लाभले आहेत. माझ्या भाचीला क्रिकेटचे प्रचंड वेड आहे. तिच्याजवळ जाताना मला क्रिकेटचा अभ्यास करून जावे लागते किंवा हल्ली तिच्यामुळेच मला क्रिकेटविश्वातल्या अनेक घडामोडी कळतात. गेल्या विश्वचषकादरम्यान मालिकेचे चित्रीकरण सुरू असताना भारत आणि पाकिस्तान यांच्यातील सामना अंतिम टप्प्यात आला होता. अखेरच्या काही षटकांचा खेळ बाकी असताना मी सेटवर पोहोचले तर सेटवर कुणीच दिसेना. नंतर लक्षात आले की, सामना पाहता यावा यासाठी सर्व टीम चित्रीकरण थांबवून क्रिकेट पाहण्यात मग्न होती. (शब्दांकन : नीलेश अडसूळ)
