पाऊस किती हा डोळी.. रे तुझी आठवण ओली पावसाच्या.. झिरझिरत्या पडद्याआडून..झाडाची अनावृत्त सावली आसवांचे ओले थेंब.. बसून फांदीवर. पाखरांसारखे रात्रभर मस्ती.. पहाटे पहाटे..पावसाचा डोळा लागलाय गडद अंधार.. धुवाधार पाऊस..चमकते भीती अधुन-मधून भिजुन भिजुन चिंब.. तळ्यात प्रतिबिंब.ओलेत्या पाण्याचे तो थांबत थांबत कोसळतोय..नदीचा जीव जाईल बेहोशीत म्हणूनश्रावण ओल्या रानगंधाचे अत्तरप्रश्नाची वाट बघतेय उत्तर.. कुणा प्रियेच्या डोळ्यांमधल्या धारा भूमी जिरवेरुततो नांगर काळजात, पण प्रेम उगवते हिरवे.. काटा रुते पावसाळी जिव्हारीपाटात पाणी मुके धावतेगावास वेढून पापांध छायादेवीस बलिदान ना पावते.. छायाचित्र : साकेत गुडी
