वसुंधरेची स्मिता कन्यका, माझी भारतमाता; अभिमानाने वंदन करिते , तुजला गे आता ।। ध्रु।। कितीक वस्त्रें, कितीक टोप्या, कितीक भाषा, कठीण सोप्या; भाषाभाषांतुनी घुमतसे सूर एक ओघवता; वसुंधरेची स्मिता कन्यका माझी भारतमाता ।।१।। कितीक चेहरे गोरे काळे, टवटवीत कधि कधि सुकलेले; कधि थंडीने कुडकुडलेले, कधि घामाने चिंब भिजलेले; जीवन देतो परि सर्वाना हाचि विचार समर्था’ वसुंधरेची स्मिता कन्यका, माझी भारतमाता ।।२।। किती धर्म अन् किती प्रार्थना, किती मंदिरे देवहि नाना; अल्ला, येशू, नानक, किस्ना अनुसरणारे भक्त बघाना; या सर्वातून नटली ही कमला, सहस्रदल मानवता; तीच असे ही स्मिता कन्यका, माझी भारतमाता ।।३।। डोंगरदारी, कडीकपारी, गीत गातसे, झरी निर्झरी; हसते सृष्टी नवरसधारी, कुठे वेदना, कुठे उभारी; भिन्न् भावनेतून उभरते, एक दिव्य भावुकता; वसुंधरेची स्मिता कन्यका, माझी भारतमाता ।। ४।। कितीक रचिले देश प्रभुने, रंगविले अन् समर्थतेने; परि कन्या जाणुनी आवडती ही, सजविले तिला कल्पकतेने सर्व रंग एकत्र विखरुनी, साजुकली सुंदरता । वसुंधरेची स्मिता कन्यका, माझी भारतमाता ।। ५।। वसुंधरेची स्मिता कन्यका, माझी भारतमाता, अभिमानाने वंदन करिते, तुजला गे आता।। शिवांगी नाईक
