नेहा आणि ऋषी दोघंही शाळेत असल्यापासून एकत्र होते. नेहाचं बाबा वारल्यानंतर तिची आई, मोठा भाऊ आणि ती मुंबईत आले. शाळेत असल्यापासून ऋषी आणि नेहाची जी गट्टी जमली ती कॉलेजनंतरही कायम होती. ऋषीचं अनेकदा नेहाच्या घरी येणं जाणं असायचं. हे दोघं मोठं झाल्यावर एकमेकांशी लग्न करतील असं दोघांच्या कुटुंबियांना वाटायचं पण तसं काही झालंच नाही.. ऋषीला कॉलेजमध्ये अनू भेटली, पण अनू आल्यानंतरही दोघांनी एकमेकांशी मैत्री काही सोडली नव्हती, अनेकदा अनू आणि ऋषी बाहेर जायचा प्लान करत असले की नेहा सोबत असायचीच. तिने नकार दिला तरी ऋषी तिला घेऊन जायचाच.. ऋषी नेहमी म्हणायचा मी अनू आणि नेहाशिवाय माझ्या आयुष्याचा विचारच करू शकत नाही. अनूवर त्याचं जीवापाड प्रेम होतं आणि नेहा त्याची जीवाभावाची मैत्रिणी होती. त्या दिवशी नेहाचा २५ वा वाढदिवस होता. तिला वाढदिवसाबद्दल जेवढी एक्साइटमेंट नव्हती तेवढी ऋषीला होती. नेहासाठी त्याला काहीतरी स्पेशल करायचं होतं. त्याच्या डोक्यात एक कल्पना सुचली. त्याने लगेच अनूला फोन लावला. "हॅलो" "बोल रे" "फ्री आहेस का संध्याकाळी?" "का रे?" अनूने पलिकडून विचारलं. "आधी सांग ना!" "हो आहे" "मस्त! मी तुला पाच वाजता पिकअप करायला येतो, उद्या नेहाचा वाढदिवस आहे तिच्यासाठी मला स्पेशल काहीतरी करायचं आहे." "ओके" खरंतर अनूला नेहाचा वाढदिवस साजरा करण्यात काडीमात्र इन्ट्रेस्ट नव्हता. तिच्यासाठी ऋषी एवढी का धावपळ करतोय? हा प्रश्न तिला अस्वस्थ करत होता. पण तरीही ती काही बोलली नाही. आपण ऋषीला बोलून दाखवलं तर तो चिडेल हे तिला माहिती होतं तेव्हा ती गप्प बसली. ऋषी आणि अनू दोघंही मॉलमध्ये गेले. नेहासाठी काय काय घ्यायचं होतं याची यादी त्याच्याकडे तयारच होती. नेहाचा पंचविसावा वाढदिवस होता तेव्हा त्याने तिच्यासाठी २५ गिफ्ट घ्यायचं हे पक्क ठरवलं होतं. अनूसोबत असल्याने त्याला फार काही वेळ लागला नाही. दोघांनी पटापट शॉपिंग उरकली. "झाली एकदाची नेहाच्या बर्थडेची शॉपिंग, आता मला जाम भूक लागली आहे. ऋषी चल जेवायला जाऊ" अनूने बाहेर जेवणाचा हट्ट धरला. ऋषीने हातातल्या घड्याळाकडे पाहिलं. "साडेनऊ वाजले होते. आता कुठे जेवायला गेलो तर सगळं आवरेपर्यंत अकरा वाजतील. त्यातून नेहासाठी केकही घ्यायचा आहे. अकरा वाजता काही केकशॉप उघडी नसतील तेव्हा आपला सगळा प्लॅनच फसेल. ऋषीच्या डोक्यात पटापट आकडेमोड सुरू झाली." "ऐक ना बच्चा आपण नंतर कधीतरी जाऊ ना जेवायला, आपल्याला १२ वाजता नेहाच्या घरी जायचं आहे. तू घरी जाऊन काहीतरी खा ना. मी तुला नंतर पिक अप करायला येतो" ऋषी समजूत काढत होता. "मी तुझ्याबरोबर नेहासाठी संध्याकाळपासून फिरतेय आणि तुला त्याचं काहीच नाही. कशाला करायला पाहिजे एवढं.." अनू कशाला म्हणजे काय? अग आपली मैत्रिण आहे ती "आपली? मैत्रिण तुझी असेल माझी नाही.." अनू चिडून म्हणाली. "असं का बोलतेस अनू, अग तू माझ्या आयुष्यात आली ते नेहामुळे विसरलीस का?" ऋषीने तिला आठवण करून दिली. "हो मग तिला सतत कुरवाळत बसायचं का? बघावं तेव्हा नेहा नेहा सुरू असतं. सतत ती आपल्यासोबत असते. का? कशासाठी? एकावर एक फ्री असल्यासारखं वाटतं जेव्हा ती सोबत असते तेव्हा. गेल्या सात एक वर्षांत ती सतत आपल्यासोबत असतेच, जरा म्हणून एकांत मिळालायं का आपल्याला? कुठे बाहेर जायचं म्हणजे ती आलीच. तिला स्वत:ला बॉयफ्रेंड नाही तर माझ्या बॉयफ्रेंडच्या मागे मागे फिरत असते. उगाच त्याची काळजी असल्यासारखं" इतक्या वर्षांपासून नेहाविषयी मनात ठेवलेला राग एकदाचा बाहेर आला होता. ऋषीला अनूचं वागणं अगदी अनपेक्षित होतं. नेहाविषयी एवढा राग तिच्या मनात होता याची पुसटशी कल्पनाही त्याला नव्हती आणि अचानक अनूचं हे रुप पाहून ऋषीला धक्का बसला. "तूझं नेहाशी भांडण झालंय का अनू?" ऋषीने विचारलं. "नाही" "मग तू का चिडतेस एवढी?" "मला ते काही माहिती नाही, तू काही नेहाचा बर्थडे वगैरे सेलिब्रेट करणार नाहीस" अनू गंभीर चेहरा करून बोलली. "पण का? काय झालंय असं तुला?" "बस.. मला यावर काही बोलायचं नाही तू नेहाच्या घरी जाणार नाहीस, ना तिला गिफ्ट देणार" "बच्चा असं कसं होईल आपण तर तिचे फ्रेंड्स आहोत ना! आपल्या बर्थडेला ती येते ना! मग असं वागून कसं चालेल?" "मला काही माहिती नाही, यापुढे तिच्याकडे जायचं नाही, तू तिच्याशी बोलणंही कमी करणार आहे आणि तू तिचा वाढदिवसही साजरा करणार नाही" "अनू तू का असं वागतेस ?मला खरंच समजत नाही. तुझ्याकडून हे वागणं अपेक्षित नव्हतं. नेहा आणि आम्ही शाळेपासूनचं मित्र मैत्रिण आहोत. तिच्याशी बोलणं बंद कर असं तू कसं म्हणतेस?" "ते मला काही सांगू नकोस, तू ठरव तुला माझं ऐकायचं की नेहाच्या मागे मागे करायचं आहे." ऋषी यावर अनूची काही समजूत घालणार एवढ्यात तिने समोरची रिक्षा थांबवली आणि ती निघूनही गेली. ऋषी तिच्याकडे बघतच बसला. अचानक काय घडलं याचा त्याला अर्थही लावता येईना. त्याने अनूला फोन करण्याचा प्रयत्न केला. पण तिने काही उचलला नाही. आता जर आपण अनूच्या मागे तिची समजूत काढायला गेलो तर नेहाला सरप्राईज देण्याचा प्लॅन पुरता फसेल हे त्याला माहिती होतं. तो शांत बसला. अनूने तशाच टाकून दिलेल्या गिफ्ट्च्या पिशव्या त्याने उचलल्या. आपल्या गाडीच्या हँडलला त्या पिशव्या अडकवल्या आणि निघाला. अनूच्या वागण्याचा अर्थ त्याला लागतंच नव्हता. सात वर्षांपासून ते दोघंही रिलेशनशिपमध्ये पण अनूने त्या दोघांच्या मैत्रीवर कधीच आक्षेप घेतला नव्हता. अनू नेहावर अनेकदा चिडायची पण हा कदाचित तिच्या चिडखोर स्वभावाचा भाग असेल असं ऋषीला वाटलं. पण आता ऋषीला सारं लक्षात येत होतं. अनूला नेहा कधीच आवडायची नाही. विचार सुरू असताना त्याने केकशॉपच्या बाहेर गाडी थांबवली. नेहासाठी छानसा केक घेतला. नेहाच्या आईला फोन करून येणार असल्याची त्याने कल्पना दिली होती. बारा वाजायला पाच मिनिटं होती. ऋषीच्या एका हातात केक होता. गिफ्टस त्याने गाडीजवळच ठेवले होते. नेहा गाढ झोपली असणार हे त्याला माहिती होतं. तो घड्याळ्याच्या काट्याकडे बघत होता. फक्त तीन मिनिटं उरली होती. त्याने काकूंना फोन केला. दरवाज्याची बेल वाजवली तर नेहाला जाग येईल म्हणून त्याने ही युक्ती वापरली. काकूंनी हळूच दरवाजा उघडला. केक घेऊन ऋषी नेहाच्या बेडरुमध्ये गेला. नेहा झोपली होती. ५ , ४ , ३, २, १ "हॅप्पी बर्थ डे..." ऋषी जोरात ओरडला. ऋषीच्या ओरडण्याने नेहा दचकून उठली. "ऋषी तू इथे काय करतोय.?" "काय करतोय म्हणजे माझ्या बेस्ट फ्रेंडचा बर्थ डे आहे तो ही पंचविसावा . स्पेशल काहीतरी करायलाच हवं ना!" नेहा फक्त हसली. नेहाच्या हातात त्याने सुरी दिली. "चल केक काप." नेहाच्या आईनं आणि ऋषीनं छान गाणं म्हटलं आणि बर्थडेचा केक कापला. आपण नेहासाठी गिफ्ट आणलेत हे तो विसरालाच होता.. "ए थांब मी आलो" "कुठे जातोय रे?" नेहानं विचारलं. "अगं आलोच दोन मिनिटांत." ऋषी बाहेर गेला आणि गिफ्टच्या पिशव्या घेऊन आत आला. "अरे हे आणखी काय?" काकूंनी आश्चर्याने विचारलं. "काही नाही गिफ्ट्स आहेत." ऋषी बेडरुमध्ये गेला. नेहा बेडवरच बसून होती. त्याने गिफ्ट्च्या पिशव्या नेहाच्या हातात दिल्या, "हे काय? एवढ्या पिशव्या." "गिफ्ट्स आहेत तुझ्यासाठी, I hope you like it" "एवढे गिफ्टस.." नेहाने गिफ्ट मोजायला सुरूवात केली. तिला विश्वासच बसत नव्हता. ऋषीने तिच्यासाठी २५ गिफ्ट्स आणले होते. "एवढा खर्च का केलास तू?" "अग तुझा पंचविसावा बर्थ डे आहे. स्पेशल नको का करायला?" ऋषी हसत म्हणाला. नेहाने ऋषीला मिठी मारली. तिनी मिठी मारणं ऋषीला अनपेक्षित होतं. तो थोडासा कचरला. तिला हात लावावा की नाही असा संभ्रम त्याला होता. एवढ्यात तीच बाजूला झाली. तिच्या डोळ्यात पाणी होतं. "मला वाटलंही नव्हतं, माझा हा वाढदिवस एवढा स्पेशल होईल ऋषी थॅक्यू यू सो मच" नेहाच्या या वाक्यावर ऋषी फक्त हसला. "चल निघतो मी, उशीर झालाय तू झोप" ऋषी नेहाच्या रुममधून बाहेर पडला. त्याच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे नेहा बघत होती त्यानं जाऊ नये, असं तिला फार वाटत होतं. ती म्हणाली असती तर तो थांबला ही असता आणि आफ्टर ऑल आज तिचा बर्थडे आहे म्हटल्यावर त्यानं तिची ही विश नक्की पूर्ण केली असती. पण पटकन तिच्या मनात अनूचा विचार आला, अनूला त्याचं इथे थांबणं आवडलं नाही तर.? तिने तो विचार तिथेच थांबवला. "बाय ऋषी, अँड वन्स अगेन थॅक्यू सो मच फॉर दिस वंडरफूल सरप्राईज. नीट जा, पोहोचल्यावर एक मेसेज कर. मी आहे जागी" ऋषीनं पाठी वळून एक छान स्माईल दिली आणि तो बाहेर पडला. नेहाच्या बिल्डिंगखाली तो उतरल्या उतरल्याच मुसळधार पावसाला सुरूवात झाली. "शिट लागली वाट, यालापण आताच यायचं होतं. त्यानं हातातल्या घडाळ्याकडं पाहिलं, रात्रीचा पाऊण वाजला होता, रेनकोटही नव्हता. एवढ्या रात्री भिजत गाडी चालवायची म्हणजे काही साधी गोष्ट नाही." एवढ्यात नेहाच्या आईचा फोन वाजला. "अरे कुठे आहे?" "काकू कुठे असणार अजून खालीच उभा आहे. पाऊस आला रेनकोट नाही. बाईक चालवू कशी" "बरं, तू वर ये आधी. आज इथेच राहा. मी सांगते आईला फोन करून" त्याचा नाईलाज होता तो तसाच वर गेला. शेवटी नेहाच्या मनातलं देवानं ऐकलं होतं. ऋषी आजची रात्र घरी जाणार नव्हता. तो तिच्याचकडे राहणार होता. ऋषीला पाहून नेहाला खूप आनंद झाला. तिनं मनातल्या मनात शंभरवेळा तरी देवाचे आभार मानले होते. "ऋषी थोडा अवघडल्यासारखा बसून होता. त्याचा तो अवघडलेपणा नेहाच्या पटकन लक्षात आला. "ऋषी तुला आठवतंय, लहानपणी दिवाळीच्या किंवा मे महिन्याच्या सुट्टीत तू सारखा माझ्याघरी राहायला यायचा हट्ट करायचा आणि मग एकदा आला की घरी जायलाही ऐकायचा नाही" "हो ना, लहानपणीचे दिवसच काही और होते. खूप धम्माल केली आपण दोघांनी.. आणि काकूंना फार त्रासही दिला. काय मस्त मैत्री होती नाही का आपली." ऋषी पटकन बोलून गेला. "होती म्हणजे? अजूनही आहे की.." नेहानं पटकन ऋषीचं वाक्य खोडलं.. ऋषी काहीच रिअॅक्ट झाला नाही.. (क्रमशः) - तीन फुल्या, तीन बदाम
