२६. एकरूप
तीर्थक्षेत्रांना भेटी देणं हे मोठं पुण्याचं काम, असं अनेकांना प्रामाणिकपणे वाटतं.
२५२. अधिकार : ३
एखाद्यानं गैरकृत्य करावं आणि मग कुणा सत्पुरुषाकडे क्षमायाचना करून देवाला प्रार्थना करून अभयदान मिळवावं
२५१. अधिकार : २
अधोगतीकडे जाणाऱ्याला आणखी एक धक्का देऊन त्याला अधिक खाली ढकलण्यासाठी तुमची गरज नाही.
२५०. अधिकार : १
अध्यात्माच्या मार्गावर कोण नाही? माहीत असो वा नसो या सृष्टीतले यच्चयावत जीव या एकाच मार्गावरून त्या एकाच परमतत्त्वाकडे वाटचाल करीत आहेत.
चिंतनधारा : २४९. वृत्ती-संस्कार
तेव्हा मृत्यू जर आनंदाचा व्हायला हवा असेल, तर जगणं आधी आनंदाचं झालं पाहिजे.
२४८. मृत्यू-संस्कार
जन्माला आलेला प्रत्येक जीव आज ना उद्या मृत्यू पावणारच, हे वास्तव कुणाला माहीत का नाही?
२४७. आंतरिक पालट
गेली बरीच वर्ष आम्ही जप करीत आहोत, तरी अजून काही का साधत नाही, असा प्रश्न साधकांच्या चर्चेत येतोच.
चिंतनधारा : २४५. वियोगात संयोग-संधी
जे डोळ्यांना दिसतं, कानांना ऐकू येतं, त्वचेला स्पíशता येतं, मनाला अनुभवता येतं ते जग मिथ्या आहे, हे आपल्याला पटत नाहीच.
२४४. अनंत आणि अंश
दिवा म्हटला की त्याचा प्रकाश आलाच. त्याप्रमाणे हा माझा भक्त माझ्या ठायी एकरूप आहे.
२४३. वाईटातही चांगलंच!
जो माझा भक्त मला सर्वत्र पाहतो तो माझ्यापासून आणि मी त्याच्यापासून दुरावत नाही, असं भगवंत सांगतात.
२४१. साधनाभ्यास : २
जन्मापासूनचं आपलं जगणं हे बहिर्मुख आहे. बहिर्मुख म्हणजे आपल्या जाणिवा, भावना, कल्पना, विचार यांचं पोषण हे बाहेरच्या जगाच्याच आधारानं होतं.
२४०. साधनाभ्यास : १
रोजचं जीवन जगत असतानाच आपल्याला आपल्या आंतरिक परिवर्तनासाठी सहकार्यरत राहायचं आहे
२३९. उभयपक्षी वास्तव!
आज हे सारेजण कोणत्या का भूमिकेत असेनात, कधीकाळी यांनी आपल्यावर प्रेम केलं होतं,
२३४. पुजारी
पण तीर्थस्थानी पुजाऱ्यांच्या अनाचाराने दैवताचा रोष झाल्याने या प्रार्थनेचा जन्म झाला, हे अधिक सयुक्तिक वाटतं.
२३३. संसाररहित भार!
एका मर्यादेपलीकडे जगसुद्धा कुणाला आधार देऊ शकत नाही, पण सद्गुरू मात्र अखंड आधार देत असता
