२२२. सुदर्शन
क्ताला आपल्या सद्गुरूंशिवाय जगात कशालाही अर्थ वाटत नाही.
२२१. जाहलो परदेशी
परमात्मशक्ती आणि भक्ती हीच पादुकांच्या रूपात विराजमान असते. मग भरतजी नंदिग्रामात राहू लागले.
२१९. भरत भाव : ५
दूरवरून उडत असलेली धूळमाती आणि जनावरांचं भेदरून आपल्याकडे येणं पाहून प्रभु मुग्ध झाले.
२१७. भरत भाव : ३
’ भरतांच्या सुमतीनुसार एकच गोष्ट त्यांच्या मनात आली ती म्हणजे, जिथं रामांचे चरण आहेत तिथंच आपण जावं.
२१५. भरत भाव : १
‘‘पिता मरत एक अंगहिं काटा।। अब तौ काटेसि तनु सब ठाटा।।’’ (दोहा २७६, चौ. ३) अशी त्याची दशा झाली.
२१२. सहवासाचं मोल
श्रीकृष्णानं आपलं विराट विश्वरूपदर्शन घडवलं त्यानंतर अर्जुनाच्या मनात पराकोटीचा संकोचही उत्पन्न झाला.
२११. माधुर्य आणि ऐश्वर्य
तेव्हा भौतिकातलं ज्याला काहीच नको आहे आणि जे आहे त्यातच जो समाधानी आहे तोच खरा ऐश्वर्यवान आहे.
२०९. लक्ष-मन : १
संयोग भक्तीचं हृदयंगम चित्र लक्ष्मणानं केलेल्या प्रभु रामांच्या सेवा-व्रतातून दिसतं.
२०८. संयोग-भक्ती
परमात्म्याचा आंतरिक संगानं भक्ती फुलतेच, पण त्याच्या वियोगदग्ध भावनेनंही भक्तीप्रेमाचं विराट रूप उलगडतं, हे संतचरित्रांतूनही दिसतं.
२०७. ज्ञानाचरण : २
अज्ञानाचा पूर्ण निरास करणारं आणि सत्संगतीच्या दुर्लभ योगानं लाभलेलं ज्ञान कायमचं मुरण्यासाठी चार टप्पे आहेत.
२०६. ज्ञानाचरण : १
ज्ञानाच्या गोष्टी वाचणं सोपं, ऐकणं सोपं, लिहिणं सोपं आणि बोलणं सोपं. त्या ज्ञानानुसार जगणं मात्र अत्यंत कठीण. कारण ज्ञान नुसतं ऐकून भागत नाही. जे ऐकलं ते आचरणात कसं आणावं,
२०३. फकिराचा पसारा
अक्षय सुख कोणतं आणि ते कसं प्राप्त होतं, हे खऱ्या सत्संगाशिवाय कळू शकत नाही. आणि हा सत्संग बाजारात लाभत नाही.
२०१. दुख आणि सुख : १
संतही कधीकधी शारीरिक व्याधीदुखं भोगताना दिसतात. रामकृष्ण परमहंस यांना घशाचा कर्करोग झाला होता.
१९९. सद् उपाय
साधकानं सतत सतर्क आणि दक्ष राहायला हवं, असं स्वामी विवेकानंद सांगत, असं तुरीयानंदांच्या बोधातून आपण पाहिलं.
