सुखाचे हॅशटॅग: सावकाश, पण हमखास!

कालच वर्गात नोटीस आली होती. पुढच्या आठवड्यात हस्ताक्षर स्पर्धा होती. ही स्पर्धा पूर्ण शाळेसाठी होती, पण शाळेतील सगळ्या मुलांना स्पर्धेमध्ये भाग घेता येणार नव्हता. प्रत्येक वर्गातून काही मुलं निवडली जाणार होती आणि त्या मुलांमध्ये स्पर्धा होणार होती. किशोरने आज शाळेत आल्या आल्या रोहनकडे जाहीर केलं, ‘‘रोहन, आपल्या वर्गातून मी जाणार बरं का हस्ताक्षर स्पर्धेसाठी!’’ यावर रोहनने झर्रकन् मान वळवून किशोरकडे पाहिलं. ‘‘तू आणि हस्ताक्षर स्पर्धेला?’’ आणि रोहन थांबला. त्याला म्हणायचं होतं, किशोरचं अक्षर काही एवढं चांगलं नाहीये की तो वर्गामधून स्पर्धेसाठी निवडला जाईल. यावर किशोर म्हणाला, ‘‘अरे रोहन, तुला काय म्हणायचंय ते समजतंय मला. माझं अक्षर चांगलं नाहीये, पण मी चार दिवस ुअहोरात्र मेहनत करून अक्षर सुधारेन. स्पर्धेपुरतं सुंदर अक्षरात लिहितो, त्यानंतरचं कोणी पाहिलंय.’’ यावर रोहन किशोरकडे पाहत जोरदार हसला इतक्यात शाळा सुरू होण्याची घंटा वाजली. विषय तिथंच थांबला.