“बाबा, मला पोटात गोळी लागलीये, तुम्ही..”, शहीदपुत्राच्या वडिलांनी सांगितली १३ सेकंदांच्या कॉलची गोष्ट; पत्नीला केला होता ‘हा’ शेवटचा मेसेज

“माझ्या वाट्याला काय येणार आहे हे मला माहित होतं, पण.. “

हुमायून यांचे वडील गुलाम हसन भट्ट यांनी लेकासह केलेल्या त्या शेवटच्या संभाषणाविषयी सांगताना म्हटले की, “बाबा, मला पोटात गोळी लागली आहे, तुम्ही पॅनिक होऊ नका.” असं सांगणारा तो कॉल आमचं आयुष्य बदलून गेला. त्याच्या दोन वाक्यांमध्ये तो काही क्षण थांबला होता तो सेकंद मी विसरूच शकणार नाही. मी जेव्हा माझा नातू अशरला रांगताना पाहतो तेव्हा मला माझा हुमायूनच आठवतो. खूप लहान वयातच अशरच्या डोक्यावरचे वडिलांचे छत्र हरपले, कदाचित आपले वडील कोण होते हे त्याला कधी कळणारच नाही. पुढच्या महिन्यात अशरचा पहिला वाढदिवस आहे हुमायूनला यातलं काहीच पाहता येणार नाही याचं दुःख खूप मोठं आहे.”

३४ वर्षे जम्मू काश्मीरमध्ये ड्युटी केलेले निवृत्त पोलीस महानिरीक्षक गुलाम हसन भट्ट पुढे सांगतात की, “आता बोलताना हे सोपं वाटेल पण तो माझ्या आयुष्यातला सगळ्यात कठीण क्षण होता. श्रीनगरच्या ९२ बेस हॉस्पिटलला पोहोचेपर्यंत नेमकं काय घडतंय, घडणार आहे, हेच कळत नव्हतं. तिथे मी माझ्या जखमी मुलाची वाट पाहात होतो. मी सतत वरिष्ठ अधिकाऱ्यांच्या संपर्कात होतो तेवढ्यात साधारण ३.३० वाजता पुन्हा एक कॉल आला, मी पुरता घाबरलो होतो. मध्यरात्री ३.३० ला दक्षिण रेंजच्या डीआयजीने मला एका तात्पुरत्या स्ट्रेचरवर हुमायूनला डोंगरावरून खाली आणलेला फोटो पाठवला. तिथून पुन्हा पुढे १०० किमी दूर असलेल्या श्रीनगरच्या रुग्णालयात हुमायूनला आणण्यासाठी काही तास लागले. माझ्या पत्नीसह हॉस्पिटलच्या त्या व्हरांड्यात चालतानाचा क्षण खूप वेदनादायक आणि मोठा वाटत होता. वेळ आणि ते अंतर संपतच नाहीये असं वाटत होतं. “

डोळ्यातून अश्रूच्या धारा ओघळताना भट्ट पुढे म्हणाले की, “माझ्या वाट्याला काय येणार आहे हे मला माहित होतं पण काही केल्या त्याच्या उलट काहीतरी घडावं, माझा हुमायून माझ्याशी बोलत माझ्यासमोर यावा यासाठी मन प्रार्थना करत होतं.”

हुमायूनचा बायकोच्या फोनवरचा तो शेवटचा मेसेज

आता आठ महिन्यांनी भट्ट कुटुंब या दुःखातून सावरतंय. लेकाला गमावल्याचं मोठं दुःख आहेच पण हिमतीने, त्यागाने लेकाने देशासाठी प्राण त्याग केला याचा सार्थ अभिमान या कुटुंबाच्या मनात आहे. भट्ट व त्यांची पत्नी आता दर आठवड्याला आपला नातू अशर व सुन फातिमाला भेटण्यासाठी वाट पाहत असतात. फातिमा या काश्मीर विद्यापीठात कार्यरत आहेत, कार्यालयापासून जवळच फातिमा व अशर हे दोघे राहतात. भट्ट सांगतात की, “हुमायूनच्या मृत्यूनंतर फातिमा नैराश्यात होती. या घरातील प्रत्येक गोष्ट तिला तिच्या नवऱ्याची आठवण करून देणारी होती. ती कितीतरी तास त्या दोघांचे जुने मेसेज वाचत राहायची, मला तिचा फोनही काढून घ्यावा लागला. तिच्या फोनमध्ये हुमायूनचा शेवटचा मेसेज होता की, “मला माफ कर, अशरची काळजी घे.”

हुमायून होता आईचा लाडका

हुमायून बँक परीक्षा आणि नंतर राज्य सेवा आयोगाच्या परीक्षेत यशस्वीरित्या उत्तीर्ण होऊन समाजकल्याण अधिकारी म्हणून रुजू झाले होते. २०१८ मध्ये काश्मीर पोलिस सेवेत निवड झाल्यानंतर ते पोलिस दलात दाखल झाले. गुलाम भट्ट सांगतात की , “त्याला पोलिस दलाची आवड होती, कदाचित तो मला पाहून मोठा झाला होता म्हणून असावं. हुमायून निश्चितपणे प्रत्येक पालकांचं स्वप्नवत मूल होते. तो माझ्याशी कधीही वाद घालायचा नाही पण त्याचं त्याची आई हलीमाशी खूप जमायचं.”

तो माझा भाऊ नाही, मित्रच..

दुसरीकडे, हुमायूनचा भाऊ डॉ. हनान, एक पशुवैद्य आहे. भट्ट यांच्या घराजवळ १५० मीटरवर हुमायूनवर अंत्यसंस्कार झाले होते, आजही हनान अनेकदा आपल्या भावाच्या कबरीला भेट देतो, त्यांच्या आठवणी आठवतो, भावाचा सहवास मिळवता येईल असा प्रयत्न करतो. हनानने टाइम्स नाऊशी बोलताना सांगितले की, “मी जेव्हा त्याच्या कबरीजवळ बसतो तेव्हा मला खूप समाधान मिळतं. मी माझ्या तक्रारी त्याला सांगतो, भावाशी सगळं शेअर करतो. शेवटी तो फक्त माझा मोठा भाऊच नव्हता तर जवळचा मित्र होता. “

हे ही वाचा << १२ व्या वर्षी गँगरेप, १३व्या वर्षी मातृत्त्व; २४ वर्षांनी त्याच मुलाने आईचे पांग फेडले, नराधमांना शोधून घेतला बदला!

कसा झाला होता हुमायूनचा यांचा अंत?

गेल्या वर्षी सप्टेंबरमध्ये, सुरक्षा दलांना दक्षिण काश्मीरच्या अनंतनाग जिल्ह्यातील कोकरनागच्या गडूल गावाच्या सभोवतालच्या घनदाट जंगलात कट्टर दहशतवाद्यांच्या उपस्थितीबद्दल गुप्तचर माहिती मिळाली होती. १२ आणि १३ सप्टेंबर २०२३ च्या मध्यरात्री दहशतवाद्यांना पकडण्यासाठी संयुक्त ऑपरेशन सुरू करण्यात आले. धोका ओळखून दहशतवाद्यांनी पळून जाण्याच्या प्रयत्नात जवानांवर गोळीबार केला. दोन्ही बाजूंनी जोरदार गोळीबार होऊन त्यात हुमायून, कर्नल मनप्रीत सिंग, मेजर आशिष धोनचक आणि शिपाई परदीप सिंग यांना गोळ्या लागल्या व हे वीरजवान शहीद झाले.