एकेकाळी ऐतिहासिक वारशाचे शहर म्हणून ओळखले जाणारे पुणे शहर आता आधुनिकतेचा साज चढवतेय
एकेकाळी कचरावेचक असलेली माया जिद्दीने शिक्षण घेऊन अंगणवाडी सेविका झाली. बचतगटाच्या कामातही सक्रिय झाली
अमेरिकेत राहणारा जय या वर्षी प्रथमच भारतातल्या आजी-आजोबांकडे गणपतीच्या दिवसांत आला होता.
सर्व जण आपल्या पिशव्या खांद्याला अडकवून रांग लावून बाईंच्या मागोमाग मदानात पोचले.
जयेश आणि रूपाच्या सहामाही परीक्षेचा शेवटचा पेपर संपला. पेपर चांगले गेल्यामुळे दोघेही खुशीत होते.
सैनिकी शिक्षणासाठी आम्र्ड कोअर ऑफिसर्स ट्रेनिंग स्कूलमध्ये आठ महिने दोघेही रूममेट होते.
घरात भरून राहिलेला कोंदटपणा घालवण्यासाठी भराभर दारे खिडक्या उघडून मोकळी हवा घ्यायचा प्रयत्न केला
बोलता बोलता आजीने तिला एक्स्चेंज ऑफरची आयडिया सांगितली.
शहरात जागेच्या टंचाईमुळे २ किंवा ३ खोल्यांमधे ऐसपैस स्वयंपाकघरे अशक्यच.
एके काळी प्रचंड कौतुक असलेल्या या दिनदर्शिका नक्की कधीपासून प्रचलित झाल्या कल्पना नाही,
भाजण्यासाठी गरम करण्यासाठी मायक्रोवेव्ह नामक उपकरणाने स्वयंपाकघरात धमाल उडवून दिली.
हॅप्पी बर्थडे मल्हार’ म्हणत वर्गातल्या त्याच्या सर्व मित्रमैत्रिणींनी त्याला घेराव घातला.
