योगेश शेजवलकर

‘आमच्या वेळी असं नव्हतं,’ हे जणू प्रत्येक पिढीनं आपल्या आधीच्या पिढीला ऐकवायचं पालूपदच!

एखाद्या क्षेत्रात काम करून उत्तम नाव कमवावं, चार लोकांनी आपल्याला मानानं ओळखावं, असं स्वप्न जवळपास प्रत्येकजण उरी बाळगत असतो.

लहानपणी अनेक नाती रूढ अर्थानं जवळची नसूनही मनानं जवळची असतात.

सार्वजनिक जगण्यात आपल्याला किती तरी गोष्टी खटकत असतात.

क्रिकेटमधून निवृत्ती घेतल्यावर किती तरी वर्षांनी आज पन्नाशीच्या आसपास असलेला ‘सीनिअर’ जिमखान्यात येत होता

जेव्हा यशाची तुलना करतो तेव्हा आपणच आपल्या यशाची, आपल्या कष्टांची किंमत कमी करत नसतो का?..

बायकोला नवऱ्यापेक्षा पगार अधिक असणं, ही आताच्या काळात अनेकांच्या बाबतीत घडणारी गोष्ट.

जसं न अडखळता इंग्रजी बोलणारी व्यक्ती काहींच्या मते आयुष्यात जिंकलेली असते, तसंच ‘एसी’ असलेलं, ‘इंटिरिअर’ चांगलं असलेलं, ‘लॅण्डस्केपिंग’ केलेलं महाविद्यालयच…

त्या दिवशी सकाळी उठल्यापासूनच त्याची जरा चिडचिड सुरू होती.

सगळेच लोक ‘पॅनिक’ झालेले असताना तुमच्यातल्या अवांतर कौशल्याचा खरा कस लागतो

त्या तसल्या अपेक्षा पूर्ण करण्यासाठी मी कधीच प्रयत्न करणार नाही.

गेल्याच आठवडय़ात त्यांच्या मुलीला नोकरी मिळाली असल्यानं त्यांच्या आवाजात आता पुरेसा बोचरेपणा आलेला होता.