लेखक
- प्रसाद रावकर
- संदीप आचार्य
- बबन मिंडे
- विवेक विसाळ
- अपर्णा देगावकर
- उमाकांत देशपांडे
- चैतन्य प्रेम
- विकास महाडिक
- दया ठोंबरे
- प्राजक्ता कासले
- नीरज पंडित
- सुहास बिऱ्हाडे
- भगवान मंडलिक
- विनायक परब
- किन्नरी जाधव
- मीनल गांगुर्डे
- हर्षद कशाळकर
- रेश्मा राईकवार
- सुरेश वांदिले
- शेखर जोशी
- जयेश सामंत
- संतोष प्रधान
- संजय बापट
- अनिकेत साठे
- निशांत सरवणकर,
- सचिन दिवाण
- भाग्यश्री प्रधान
- दयानंद लिपारे
- मिलिंद ढमढेरे
- शलाका सरफरे
चैतन्य प्रेम
१८१. रक्षक
दुसरी बाजू म्हणजे कृतज्ञता! म्हणजे प्रार्थना न करताही तो जे अविरत कृपाकार्य करीत आहे,
१७९. विस्ताराचा आकार
अगदी त्याचप्रमाणे अनंत ब्रह्माण्डांनी युक्त अशा या चराचराच्या पसाऱ्यात राहूनही जो त्यापलीकडे जाऊ शकेल
१७८. जुडगा
किल्ल्याच किल्ल्या जमवल्या आहेत. म्हणजे अध्यात्माबद्दल भारंभार माहिती तर आहे.
१७५. आंतरिक वास्तव
आता भौतिकापेक्षा आपली आंतरिक परिस्थितीच अधिक वाईट आहे, हे प्रामाणिकपणे पाहिलं की साधकाच्या लक्षात येतं
१७४. निखारा
आपणही चिंतेच्याच बाजूनं असल्यानं आपल्या अंतरंगातली भौतिकाची चिंता ही चिंतनाला भस्मसात करते!
१७३. पेरणी आणि निगराणी
माझ्या अंत:करणात देवाचं चिंतन सुरू झालंय, हाच मोठा शकुन आहे.
१७२. शकुन
एकदा दोन साधक दुचाकीवरून चालले होते आणि एकदम एक मांजर रस्त्यात आडवी आली.
१६३. जाना तो है ही..
दुसऱ्याला सक्षम करणं चांगलंच आहे, पण माझ्यातली अक्षमताही आधी दूर व्हायला हवी.
१६२. निरंतर जाग
आपण पुढच्या कित्येक वर्षांच्या योजनांची स्वप्नं बघण्यात वर्तमानाचं भानही विसरतो!
तत्त्वबोध : साध्य आणि साधन
‘‘जमीन सोडून कुणाला राहाता येत नाही, त्याप्रमाणे प्रपंच कुणालाच टाकता येत नाही.
१६०. दुग्धाभिषेक
श्रावणातल्या सोमवारी अनेक शिवमंदिरांत दूध वाहणाऱ्यांचीही गर्दी असते.
१५९. उपवास
‘उपवास’ या शब्दाची श्रीगोंदवलेकर महाराज यांनी केलेली फोड ‘उप+वास’ अशी आहे.
१५६. केंद्रबिंदू
जगण्याचा केंद्रबिंदू जेव्हा ‘तू’ अर्थात सद्गुरू होतो तेव्हा जगणं त्याच्या व्यापक बोधानं प्रेरित होतं.
१५५. व्यवहार संतुष्टी
आणि तिथंच संतोष बाळगायला पू. बाबा सांगत आहेत! याचा अर्थ नीट लक्षात घेतला पाहिजे.
१५४. आपण खरे कुणाचे? : ३
तुम्हाला ज्यांच्या ज्यांच्याबद्दल ‘प्रेम’ वाटतं, ते का वाटतं याची थोडी खोलवर तपासणी करा.
१४८. जीवनाचा पाठ
आपण आपल्या मनाच्या ओढींनुसार प्रतिक्रियाबद्ध जगत असतो.
१४५. गुण-वास्तव
दैवी प्रवृत्तीचा विजय म्हणजे या स्वरूपभूत परब्रह्माचे प्रकटीकरण तेवढे आहे.
१४४. ढोंगाची झूल
माणूस आपल्यातले दोष लपवतो किंवा त्या दोषांनाच गुणांचा मुलामा देतो.
१४३. समज आणि उमज
नानाचार्याचा शास्त्री म्हणून आणि प्रवचनकार म्हणूनही लौकिक होताच.
१३९. गळ
थोडक्यात वर्तमानपत्र वाचून जगातल्या काही प्रेरक गोष्टी जशा समोर येतात
१३८. परदोषदर्शन
थोडक्यात प्रपंचातून अलिप्त झाल्याचं भासवूनही आपण वेगळ्या प्रपंचात रूतूनच असतो.
१३५. मंत्रप्रभाव!
संतांच्या सहवासात साधनाचा जो लाभ होतो त्यातील अखेरचे दोन लाभ आता आपण पाहू.
१३४. चमत्काराची आस
आपल्या आध्यात्मिक वाटचालीची फेरतपासणी करण्यासही उद्युक्त करणारं आहे.
१३३. धूर्त आणि मूर्ख
माणसाला नेहमी स्वत:सारख्या माणसाविषयी सहानुभूती वाटते.