चैतन्य प्रेम
३४७. प्रारब्ध-समिधा
सामान्य माणसाप्रमाणेच मलाही द्वैतमय जगात द्वंदात्मक परिस्थिती भोगावी लागत असल्याचं पाहून ते मलाही सामान्य मनुष्य भावानंच जोखतात.
३४६. राखेखालचा अग्नी
जो खरा सत्पुरुष आहे त्याच्यापाशी बरावाईट कसाही माणूस येऊ दे, त्याच्यात पालटाची प्रक्रिया सुरू झाल्याशिवाय राहात नाही.
३४५. पालट
भगवंताला धरतीवर येऊन अवतार घेऊनही जे साधलं नाही ते, दुष्टांत परिवर्तन करण्याचं कार्य सत्पुरुषालाच साधतं, हे मोठं रहस्य आहे!
३४३. खरा कृपापात्र
मुंबईत अनेकदा अनेक जण नियम तोडून रेल्वेमार्गावरही चालताना दिसतात.
३४२. दयापात्र
आपल्याकडे आलेला माणूस बरावाईट कसाही असो, सत्पुरुष त्याचा स्वीकार करून त्याला सन्मार्गाला आणतात.
३४१. स्वाहाकार
अग्नितत्त्वाला आपण गुरू का मानलं, हे सांगताना अवधूत अग्नी आणि सत्पुरुषातील समान लक्षणं प्रकट करीत आहे.
३४०. तदाकार
कुणीही तपश्चर्यारत असला तर तो आपलं पद घेईल, ही भीती देवराज इंद्राला असते, असं अनेक पुराणकथांतही सांगितलं आहे.
३३९. योग-तेज
परमतत्त्वाशी सदोदित ऐक्यतेचा योग ज्याला सहज लाभलेला असतो, तोच खरा योगी असतो.
३३८. भक्तनामाची थोरवी
आपल्या अंत:करणातील वाईटही या प्रवाहात वाहून जाईल, चित्त शुद्ध होईल, ही श्रद्धाही असते.
३३७. कृपास्पर्श
पाणी हा गुरू कसा झाला, हे सांगताना अवधूत हा योग्याची महती अवचित गाऊ लागला
३३६. सर्वकाळ सुखदाता
जलतत्त्वाकडून आपण निर्मळता, कोमलता आणि माधुर्य हे गुण आत्मसात केले
३३५. जैसी गंगा वाहे..
आकाशाकडून अभेदपणा, सर्वव्यापक असूनही अलिप्तपणा हे गुण आपण ग्रहण केले.
३३३. एकातून व्यापकत्वाकडे!
जगात विखुरलेल्या मनाला गोळा करण्यासाठी एका केंद्रबिंदूची गरज असते
३३२. अनेकत्वातून एकाकडे!
प्रपंचात गुंतून असलेल्या मनावरचा प्रपंच-प्रभाव सहजासहजी दूर होत नाही. प्रपंच दोन प्रकारचा असतो
३३१. अटळ अपराध
श्रीगोंदवलेकर महाराजही म्हणत की, ‘‘जे माझी निंदा करतात, त्यांना मी कळलो नाही; पण जे माझी स्तुती करतात, त्यांनाही मी कळलो नाहीच!’’
३३०. तीन अपराध
सद्गुरू हा ‘साक्षात’- म्हणजे डोळ्यांना दिसणारं परब्रह्मच आहे
३२९. पूर्ण तयारी
परम ज्ञान प्राप्त करून घ्यायचं असेल, तर सर्वभावे संतांना भजावं.
३२८. सेवा हाचि उंबरठा!
सेवा’ म्हणजे ‘सेवन करा’ या दृष्टीनं पाहिलं की श्लोकही अधिक अर्थपूर्ण भासू लागतो
३२७. प्रश्नाचा उंबरठा
आपण पुन्हा आपल्या दु:खमिश्रित जगण्यात स्वत:ला लगेच झोकून देतो!
३२६. दिव्य गुणदर्शन
यदु- अवधूत संवाद सुरू का झाला आणि चराचरातील आपल्या गुरूंची महती अवधूत का गात आहे, हे पुन्हा एकदा लक्षात घेऊ.
३२५. असंग उदासीन
नि:संगमध्ये संगातून सुटका आहे, निरपेक्ष म्हणजे अपेक्षा ठेवण्याच्या वृत्तीतून सुटका आहे
३२४. व्यापक आणि उदास!
आकाशाचा ‘सर्व पदार्थी समत्वानं असूनही असंग’ असण्याचा जो गुण आहे ना तो अवधूताला विलक्षण भासला.
३२३. सर्वव्यापक
अन्नपाण्यावर आपलं शरीर पोसलं जात आहे. त्यामुळे पाण्याचं मोल आपण जाणतोच.
