लेखक
- प्रसाद रावकर
- संदीप आचार्य
- चैतन्य प्रेम
- उमाकांत देशपांडे
- बबन मिंडे
- विवेक विसाळ
- अपर्णा देगावकर
- विकास महाडिक
- दया ठोंबरे
- प्राजक्ता कासले
- भगवान मंडलिक
- सुहास बिऱ्हाडे
- नीरज पंडित
- विनायक परब
- किन्नरी जाधव
- रेश्मा राईकवार
- मीनल गांगुर्डे
- हर्षद कशाळकर
- सचिन दिवाण
- सुरेश वांदिले
- शेखर जोशी
- संतोष प्रधान
- अनिकेत साठे
- जयेश सामंत
- संजय बापट
- निशांत सरवणकर,
- सुनीत पोतनीस
- दयानंद लिपारे
- भाग्यश्री प्रधान
- महेश बोकडे
चैतन्य प्रेम
१३. फलित
अंधारातच आनंद वाटतो आणि त्याचवेळी सूर्याशिवाय क्षणभरही राहवत नाही, असं नाही होऊ शकत.
१२. ग्रंथविस्तार
कंठात रूतलेल्या मुळीचं रूपकच फार मनोज्ञ आहे.
११. एकाचा नाथ
वडील सूर्यनारायण आणि आई रुक्मिणीबाई यांचं छत्र जन्मानंतर थोडय़ाच दिवसांत हरपलं.
८. अनेकांतून एकाकडे
जेव्हा मनातला पसारा पूर्ण आवरला जाईल तेव्हा बाहेरच्या पसाऱ्यातलं गुंतणं आपोआप थांबेल.
७. द्वैत कवटाळून अद्वैत!
परमतत्त्वाशी ऐक्य साधायची इच्छा असेल, तर आधी विखुरलेल्या जगाशी जोडून घेत राहण्याची निष्फळ धडपड थांबवावी लागेल.
६. ऐक्याची गरज
सद्गुरूशी ऐक्य! हे दोन शब्द ऐकणं सोपं आहे, पण असं ऐक्य वास्तवात येणं महाकठीण आहे.
४. पुष्पीं तो परिमळ..
संत आणि भगवंत यांच्यातील ऐक्याची महती गाताना एकनाथ महाराज भारावून जातात.
३. एकाकार
खरा सद्गुरू हाच खऱ्या भक्तीचा आधार असतो! भगवंत म्हणजे काय, त्याची भक्ती म्हणजे काय, हे त्याच्याशिवाय कळणं अशक्य.
२. ऐसी आवडी एकमेकां..
माझ्या नव्हे रे, माझ्या भक्ताच्या नामात जो बुडून जातो त्याच्या परमसुखाचीही चिंता मला लागते..
१. मी शरीर तो आत्मा!
भगवंताला भक्तावाचून आणि भक्ताला भगवंतावाचून दुसरं सुचत नाही, स्मरत नाही.
२५१. अधिकार : २
अधोगतीकडे जाणाऱ्याला आणखी एक धक्का देऊन त्याला अधिक खाली ढकलण्यासाठी तुमची गरज नाही.
२५०. अधिकार : १
अध्यात्माच्या मार्गावर कोण नाही? माहीत असो वा नसो या सृष्टीतले यच्चयावत जीव या एकाच मार्गावरून त्या एकाच परमतत्त्वाकडे वाटचाल करीत आहेत.
चिंतनधारा : २४९. वृत्ती-संस्कार
तेव्हा मृत्यू जर आनंदाचा व्हायला हवा असेल, तर जगणं आधी आनंदाचं झालं पाहिजे.
२४७. आंतरिक पालट
गेली बरीच वर्ष आम्ही जप करीत आहोत, तरी अजून काही का साधत नाही, असा प्रश्न साधकांच्या चर्चेत येतोच.
२४६. साधना
आपल्या या ‘चिंतनधारा’ सत्संगाचा हा अगदी अखेरचा आणि त्यामुळेच समारोपाचा टप्पा आहे.
चिंतनधारा : २४५. वियोगात संयोग-संधी
जे डोळ्यांना दिसतं, कानांना ऐकू येतं, त्वचेला स्पíशता येतं, मनाला अनुभवता येतं ते जग मिथ्या आहे, हे आपल्याला पटत नाहीच.
२४४. अनंत आणि अंश
दिवा म्हटला की त्याचा प्रकाश आलाच. त्याप्रमाणे हा माझा भक्त माझ्या ठायी एकरूप आहे.
२४१. साधनाभ्यास : २
जन्मापासूनचं आपलं जगणं हे बहिर्मुख आहे. बहिर्मुख म्हणजे आपल्या जाणिवा, भावना, कल्पना, विचार यांचं पोषण हे बाहेरच्या जगाच्याच आधारानं होतं.
२४०. साधनाभ्यास : १
रोजचं जीवन जगत असतानाच आपल्याला आपल्या आंतरिक परिवर्तनासाठी सहकार्यरत राहायचं आहे
२३९. उभयपक्षी वास्तव!
आज हे सारेजण कोणत्या का भूमिकेत असेनात, कधीकाळी यांनी आपल्यावर प्रेम केलं होतं,
२३३. संसाररहित भार!
एका मर्यादेपलीकडे जगसुद्धा कुणाला आधार देऊ शकत नाही, पण सद्गुरू मात्र अखंड आधार देत असता
२२७. हितकर्ता
माणसाचं जीवन हे नात्यागोत्यांच्या विणीनं बांधलेलं असतं.
२२६. नाती आणि नातं
जो मुळात शांतिस्वरूप आहे, असा सद्गुरू जेव्हा उग्रावतार धारण करतो तेव्हा साधकाच्या मन, चित्त, बुद्धी आणि अहंकाराला मोठे हादरे बसतात.
२२५. प्रायश्चित्त
प्रायश्चित्त हे चुकीचं परिमार्जन म्हणून घेतलं जातं तसंच ती चूक पुन्हा न करण्याच्या ग्वाहीचं स्मरणही त्यात अभिप्रेत असतं.