स्वयंपाकघरात येतानाच ओमच्या लक्षात आलं होतं की हॉलमध्ये बाप्पांची मूर्ती ठेवलेलं आसन रिकामं होतं.
दोन दिवसांवर येऊन ठेपलेल्या स्वातंत्र्यदिनाच्या सोहळ्यासाठी शाळेत जय्यत तयारी सुरू होती.
सकाळी नऊच्या सुमारास दिंडी मंदिराच्या दिशेने मार्गस्थ झाली आणि अध्र्या तासातच तिथे पोहोचली.
‘‘रिया, ये ना बागेत लवकर!’’ रियाच्या मावसबहिणीने- अनयाने रियाला घराबाहेरच्या बागेतून हाक मारली.
आशीषदादाने रोबोला ‘चार्ज’ केलं आणि त्यानंतर पाठीमागचं बटण दाबून त्याला ‘स्टार्ट’ केलं.
महाराष्ट्र हा गडांचा प्रदेश आहे. मुघलांना अशा प्रदेशाची फारशी माहिती नव्हती हे महाराजांनी बरोबर ताडलं.
असं समज की मला आत्ता झालेल्या सहामाहीच्या परीक्षेमध्ये कमी मार्क्‍स मिळाले.
आल्यावर पाहते तर तिच्या चित्रावर कुणीतरी काळ्या रंगाने ब्रशचा एक मोठा फराटा मारला होता.
आई आणि मी बघत होतो बऱ्यापैकी. एरवी बाबाच सगळ्या मूर्तीचे डोळे रंगवतात. त्याचाच मुख्य प्रश्न होता.
आज रविवार असूनही रेणू बरोब्बर सकाळी सहा वाजता उठली. तशी तिला उशिरापर्यंत झोपायची मुळी सवयच नव्हती.
स्कूल बस सोसायटीच्या गेटवर थांबली. जयनं बसबाहेर टुणकन् उडी मारली आणि धावतच तो सोसायटीत शिरला.
साहिल म्हणाला तू खूप छान चित्र काढतोस! बघू?’’, असं म्हणत बाबांनी राजाचं चित्र बघायला घेतलं.
