माधवी कवीश्वर

काम क्रोध विंचू चावला, तम घाम अंगासी आला, त्याने माझा प्राण चालला

प्रापंचिक संकटांनी आणि दुष्काळाने गांजलेले तुकाराम, एक दिवस कोणालाही न सांगता, घराबाहेर पडले, मनाच्या निराश अवस्थेत त्यांनी भामचंद्र डोंगराच्या गुहेत…

अंतरातला श्रीकृष्ट भेटण्यासाठी मनाचा शोध घेतला पाहिजे.

कृष्ण बोलल्याशिवाय मी बोलत नाही, मी आतून पोकळ आहे.

आता परतायचं म्हटलं, तरी परतता येईल का कोणाला?

स्मित करून म्हणाल्या मला चांदण्या काही…

माझे मज कळो येती अवगुण, काय करू मन अनावर

पल्यापासून दूर जाणार. ज्ञानेश्वर महाराज म्हणतात, मुलं कशी असतात, तर ‘गोरूवे बैसली रुखा तळी’ म्हणजे उन्हापासून रक्षण करण्यासाठी जशी गुरं…

यानंतर गावोगावी भागवत धर्माचा प्रसार करीत ही भावंडं नेवाशाला आली.

या विठोबावर अवघ्या महाराष्ट्रानं खूप प्रेम केलं.

राजा भोज याच्या निधनानंतर तिचा दीर विक्रमसिंह तिच्याशी विवाह व्हावा म्हणून तिच्या मागे लागला.