पौगंडावस्थेतल्या मुलांपासून प्रत्येक जण स्वत:चा आणि स्वत:पुरता विचार करतो आहे.
खेळण्यातून नुसता शारीरिक विकास होत नाही तर मानसिक, बौद्धिक विकासदेखील होत असतो.
एखादी नवी किंवा अनोळखी भाषा शिकण्याची-आत्मसात करण्याची ही अतिशय सहज पद्धत आहे
सोप्या घरगुती प्रक्रियांमधून शिजवलेलं ताजं अन्न आहारात असायचं. याचा शरीराला आणि मेंदूला फायदा होता.
ज्या पालकांची मुलं नुकतीच शिक्षणाला सुरुवात करताहेत, त्यांना अभ्यासाची गोडी लावणं तुलनेने सोपं जाईल.
मुलांना एकदा स्वयंअध्ययनाची तंत्रं शिकवली, की पुढचा अभ्यास मुलांनी त्यांचा त्यांनी करायला हवा.
लहान मुलांना अशी नैसर्गिकच इच्छा असते की खरे घडलेले प्रसंग, न घडलेले प्रसंग आणि मनातल्या कल्पना यात काही तरी सरमिसळ…
शिस्त लागणं म्हणजे विशिष्ट प्रकारची सवय लागणं. सवय ही बाब न्यूरॉन्सच्या जोडण्यांवर अवलंबून असते
दृष्टिकोनात बदल करणं हे फार आवश्यक आहे. काही झालं तरी अपराधभावनेत वाहून जायचं नाही.
समाजमाध्यम हे काही वेळा फार चांगलं माध्यम आहे. पण सध्या काही पालकांच्या दृष्टीने हेच अस्वस्थतेचं कारण बनू पाहतंय.
शांत कसं व्हायचं हे दुसऱ्या कोणालाही शिकवायचं असेल, तर आधी स्वत:ला शांत असावं लागेल.
शाळेची भीती, काही वेळा विशिष्ट शिक्षकांची, कधी वर्गमित्रांचीही भीती वाटते.
