‘ध्वनिसौंदर्य’ या सदरात आजवर आपण ओंकार साधना, मूलध्वनी, प्राणायाम, नादयोग, वाद्यासंगीत, निसर्ग संगीत, ध्वनिवाद्यो, ध्रुपद, ख्याल, शास्त्रीय गायन, उपशास्त्रीय, सुगम…
डिजिटल झिंगाटी काळात कानांवर पडणाऱ्या सततच्या गोंगाटात शांततेचा शोध घेणाऱ्या मनासाठी पारंपरिक लोकगीतांमधलं ध्वनिसौंदर्य आणि छंदोबद्ध वाणी हाच खरा ‘डिजिटल…
आनंद हा जीवनाचा सगळ्यात महत्त्वाचा पैलू, आणि तो अनुभवण्याचं सोपं साधन म्हणजे संगीत. संगीत श्रवणाने होणारा आनंद आपलं शरीर तर…
स्वत:च्याच आनंदात हरवून साधं सोपं बडबड गीत गाणारं लहान मूल असो किंवा एखाद्या मोठ्या मैफिलीमधल्या क्लिष्ट रागसंगीताचा अर्थ लावणारा विद्वान…
संगीत हे जरी निरनिराळ्या सुरांनी सजत असलं, तरी त्यातील नाद एकमेकांमध्ये विलीन होताना ऐकू येतात. ही एक प्रकारची ध्यानावस्था असू…
काही ध्वनी हे प्रत्यक्ष संगीताचा भाग नसले तरी ते मन आणि मेंदू शांतविणारे असू शकतात. जसे धातुवाद्यांच्या आघातातून निर्माण होणारे…
फुलांप्रमाणे बहरणाऱ्या आणि दरवळणाऱ्या निसर्गसंगीतात ध्वनिसौंदर्याची खाण असते. यातील शब्द, संगीत जरी आपल्या ओळखीचं नसलं तरी त्याच्याशी आपलं मन जोडलं…
संतांच्या हातात आपण कायमच तंबोरा, एकतारी, टाळ, वीणा, चिपळ्या आदी वाद्यां पाहतो. त्यातून निघणारं नादब्रह्म हा परमेश्वरतत्त्वाशी जोडून ठेवणारा एक…
‘संगीत-श्रवण’ ही कला हौस किंवा आवड यापलीकडे व्यासंगापर्यंत ज्यांना न्यायची आहे, त्यांच्यासाठी अष्टौप्रहर सुरेल संगीताचा आनंद घेणं हा मनाला समृद्ध…
ध्वनिप्रदूषित वातावरण आणि त्याला सरावलेले कान हे कटू सत्य स्वीकारण्याशिवाय गत्यंतर नसलं तरी शांततेचा अनुभव देणारे क्षण निर्माण करण्याची संधी…
