मुंबई पुणे एक्स्प्रेस-वेवरची गर्दीची ठिकाणं म्हणजे फूड मॉल्स.
एखादी चमकदार कल्पना घेऊन शब्दांशी केलेल्या खेळालाच लोक कविता समजायला लागले.
चायनीज फ्राइड राईसपासून गुरगुटय़ा मेतकूट भातापर्यंतचा हा असा कॉन्टिनेन्टल प्रवास होतो.
ते जगाची चहा पिणारे आणि चहा न पिणारे अशीच विभागणी करून टाकतात.
बटाटेवडे, नारळाची चटणी आणि शिरा हे मराठी समारंभांमधलं खास कॉम्बिनेशन होतं.
सुरुवातीच्या काळात वीज जास्त लागते म्हणून वॉटर हीटरचा वापर खूप जपून केला जायचा.
एरवी उपवासाच्या खाद्यपदार्थामधली राणी म्हणजे साबुदाण्याची खिचडी.
सगळं जग हीच रंगभूमी असं मानणारा विल्यम शेक्सपीअर हा जगाचा नाटककार.
‘आलू तेरी टेस्ट कैसी, जिसमें मिलाओ वैसी’
आंब्यापेक्षा कैरीवर स्त्रियांचा जरा जास्तच जीव जडतो.
दमला-भागल्या, उन्हानं कावल्या जिवाची पावलं आपोआप रसवंतीगृहाकडे वळायची.
‘भीम भीम भीम.. छोटा भीम छोटा भीम..’
