घर.. एकमेकांचे असलेल्या, आपुलकीने किंवा रक्ताच्या नात्यांनी गुंतलेल्या, ओढीने जवळ येणाऱ्या माणसांचे हक्काचे, माझेपणाने मिरवणारे स्थान.
कुठलंही संकट आलं तरी काळ त्याच्या गतीनं पुढे जातच राहतो
. केव्हा, कुठल्या गोष्टीला किती वेळ द्यायचा हा ‘विवेक’ हवाच.’’ आजीचा राग उफाळून आला होता.
खरं तर हे नेहमीचंच होतं. तिन्ही- सांजेला आजीने घरात पाऊल टाकलं रे टाकलं की ‘बाल’ मैफल तिच्याभोवती जमायचीच
बंद दरवाजामुळे नाही म्हटलं तरी बाहेर कोण आहे याचा पत्ता लागत नाही.
दाराची बाहेरची महत्त्वाची कडी आकाराने मोठी भक्कम असते. कडीला जे हँडल असते त्याला फट असते.
स्वयंपाकाबरोबरच शिक्षणामुळे, परिस्थितीमुळे स्त्रीवर अर्थार्जनाची जबाबदारी येऊन पडली.
हरतालिकेपासून गौरी-गणपती विसर्जनापर्यंत प्रत्येक दिवस हा वैशिष्टय़पूर्ण असतो.
जगण्याचा उत्सव साजरा करणाऱ्या या आगळ्या कुटुंबाविषयी..
होळी पौर्णिमा झाली की वसंताच्या मांडवाखालूनच या फळांच्या राजाचं आगमन होतं
सुट्टी म्हटली की घराला सेलिब्रेशनचे वेध लागलेले असतात. कोणी देशांतर्गत किंवा देशाच्या सीमा ओलांडून जाण्याचे बेत करतात
नवीन घर घेतलं की अगदी नुसता मुहूर्त करायचा म्हटला तरी बऱ्याच गोष्टी न्याव्या लागतात.
