Page 5 of स्वरूप चिंतन

स्वामी म्हणाले ना? सर्व काही मनासारखं होईल, तेव्हा जे घडत आहे ते मनाविरुद्ध नाहीच, ही जी सुशीलाबाई देसाई यांची आत्मतृप्त…

शांताचिया घरा, अद्भुत आला आहे पाहुणेरा! जीव (अद्भुत) हा सद्गुरू(शांत)कडे पाहुणा म्हणून आला! शांत रसाचा स्थायीभाव काय आहे?

स्वामी स्वरूपानंद संपादित ‘ज्ञानेश्वरी नित्यपाठा’तील ३८वी ओवी, तिचा ज्ञानेश्वरीतला क्रम, प्रचलितार्थ आणि विशेषार्थ विवरण आता पाहू. ही ओवी अशी :

जो देहालाच सावली मानतो त्याच्या अंतरंगात देहबुद्धीच्या जाणिवांनुरूप द्वंद्वात्मक प्रतिक्रिया उमटतील तरी कशा?

सद्गुरूंच्या सान्निध्यात संसारापासून अलिप्त झालेलं मन वेगळ्याच पातळीवर विहरत असतं. त्या मनाला भीतीचा जणू स्पर्शही उरत नाही. जिवानं साधनसिद्ध होऊन…

अंत:करण आत्मज्ञानानं प्रकाशित कधी होऊ शकेल? इथे पुन्हा ‘गुरुगीते’चाच आधार घ्यावासा वाटतो. पार्वतीमातेनं प्रश्न केला होता की, केन मार्गेण भो…

केवळ प्रपंचातच गुंतलेलं आणि प्रपंचापलीकडे कशाचाही विचार न करू शकणारं मन हे प्रपंचालाच सर्वस्व मानत असतं.

बेळगावच्या त्या जिल्हाधिकाऱ्यांना तरुण वयातले बाबूराव देसाई थोडं रागानं बोलले आणि मग त्यांच्या मनाला भीतीचा स्पर्श झाला.

आपलं जीवन कर्माच्या साखळीतच बांधलेलं आहे. माझ्याच प्रारब्धकर्मानुसार ही र्कम माझ्या वाटय़ाला आली आहेत.

स्वामी स्वरूपानंद यांनी संकलित केलेल्या पुढील ओव्या, त्यांचा ज्ञानेश्वरीतील क्रम, प्रचलित अर्थ आणि विशेषार्थ विवरण आपल्या याच चिंतनाच्या १४५व्या भागांत…

मी त्याच परमात्म्याचा अंश आहे ही व्यापकत्वाची, शाश्वताची जाणीव टिकविण्याचा अभ्यास म्हणजेच सोऽहंचा अभ्यास आहे.

जगण्यातला संकुचितपणा नष्ट होऊन जगणं व्यापक होणं, हे सद्गुरूशिवाय केवळ अशक्य आहे. त्यासाठी सद्गुरूच्या बोधानुरूपच जगण्याचा अभ्यास हवा.