Page 2 of स्वरूप चिंतन

जेव्हा भक्ताचं जगणं म्हणजे भक्तीचं दिव्य साकार स्वरूपच बनतं, तेव्हा भगवंत त्याच्या पूर्ण अधीन होतो. शबरी, सुदामा आणि गोपालेर माँ…

कोणत्याही सामाजिक स्तरावरील व्यक्ती माझं भजन करील तर मलाच प्राप्त करील, असं भगवंत सांगतात. इथेच ‘पापयोनीतील व्यक्तीही मला या रीतीनेच…

जेव्हा तुझं अवघं मन माझंच होतं, तू माझ्याशीच एकरूप होतोस, तेव्हा ‘मागील’ सर्व निर्थक होऊन जातं, असं भगवंत सांगतात.

स्वामी स्वरूपानंद संपादित ‘श्रीज्ञानेश्वरी नित्यपाठा’च्या ७२व्या ओवीपासून जणू प्रत्यक्ष कृतीचा बोध आहे.

प्रभू सांगतात, ‘‘तो मी वैकुंठीं नसें। वेळु एक भानुबिंबीं न दिसें। वरी योगियांचींहि मानसें। उमरडोनि जाय।।’’ मग मी कुठे असतो?…

देहात असूनही विदेही असलेल्या सद्गुरूंच्या निर्गुण तत्त्वाचा मागोवा स्वामी स्वरूपानंद संपादित ‘ज्ञानेश्वरी नित्यपाठा’तील ६०व्या ओवीत आहे.

अंतरंगात आत्मज्ञान आहेच. ते ‘आपैसयाचि’ म्हणजे आपलंसं असल्यानं सद्गुरुबोधाच्या प्रकाशात मोहाचा अंधार दूर होऊ लागताच आपोआप उजळू लागतं.

शाश्वत अशा सद्गुरूंनी केलेल्या बोधाचं चिंतन, मनन आणि आचरण न करता अशाश्वत अशा भौतिकाचं चिंतन

गुरुकृपेनं अंतरंगात निर्माण होणाऱ्या ज्ञानशक्तीचं सामथ्र्य असं अद्भुत आहे की अंतरंगातून ते ज्ञान प्रत्यक्ष अनुभवात उतरू लागेल, असं भगवंत सांगतात.