फक्त एक फोर तर बाकी होती शतक झळकवायला आणि अगदी हसत खेळत
प्रेस्टनच्या गणेशोत्सवात ती पाच-सहा वयाची चिमुरडी काय छान नाच करत होती.
माणूस घरी वेळ जात नाही त्यामुळे नोकरीला लागतो. ऑफिसात जातो. आणि तिथेदेखील एकदा लंच टाइम आटपला की ३ नंतर घडय़ाळात…
गुरुजींनी दक्षिणा ठेवा सांगितल्यावर सगळ्यांच्या मशीनमधून कार्ड स्वाइप केले आणि दोघांनी जोडीने नमस्कार केला.
शाळेत असताना प्रदर्शनामध्ये आपले कॅलेंडर ठेवले होते. त्याला साळगावकरांनी पहिले बक्षीस दिले होते,
डोंबिवलीत साहित्य संमेलन घेण्यामागे बिल्डर लॉबीचा खूप मोठा हात आहे असं सगळे म्हणतात.
इथे लंडनमध्ये झेब्रा पट्टय़ावर कुठे गाडी उभी राहत नाही की कुणी सिग्नल तोडून जाताना दिसत नाही
‘मन की बात’ ऐकता ऐकता गेल्या आठवडय़ापासून ऑलिम्पिकमुळे आपण ‘तन की बात’मध्ये गुंग झालो.
अरे, बाळासाहेबांचा विषय निघालाय तातू, पण खरं म्हणजे आपल्याला त्यांचं मोठेपण कळलंच नाही.
जगातले सगळे प्रॉब्लेमदेखील अगदी प्रेमामुळेच होतात असं वाटतं. परवा मी एका प्रवचनाला गेलो होतो.
परवा मी एका ऑफिसवरून जात होतो. तिथे कंपनीच्या नावाखाली ‘भारत सरकारचा उपद्व्याप’ असे लिहिले होते.
पहाटे पहाटे फार छान स्वप्ने पडतात, असे परवा कुठे तरी वाचनात आल्याने मी हल्ली पहाटे लवकर उठतो.
