लेखक
- प्रसाद रावकर
- संदीप आचार्य
- बबन मिंडे
- विवेक विसाळ
- अपर्णा देगावकर
- उमाकांत देशपांडे
- चैतन्य प्रेम
- विकास महाडिक
- दया ठोंबरे
- प्राजक्ता कासले
- नीरज पंडित
- सुहास बिऱ्हाडे
- भगवान मंडलिक
- विनायक परब
- किन्नरी जाधव
- मीनल गांगुर्डे
- हर्षद कशाळकर
- रेश्मा राईकवार
- सुरेश वांदिले
- शेखर जोशी
- जयेश सामंत
- संतोष प्रधान
- संजय बापट
- अनिकेत साठे
- निशांत सरवणकर,
- सचिन दिवाण
- दयानंद लिपारे
- भाग्यश्री प्रधान
- मिलिंद ढमढेरे
- शलाका सरफरे
राजीव साने
मतदारांपुढील नमुनेदार पेच
आपला लेसर एव्हिल ऑप्शन जिंकला नाही म्हणून आपले मत वाया गेले असे मात्र कदापिही मानू नये.
धोरणे देशाची, मतदार स्थानिक!
सर्वच पातळ्यांवर (कोणत्याच ऐहिक बाबतीत!) धोरणात्मक ध्रुवीकरण न होणे, ही गंभीर समस्या आहे.
स्व : अनुभविता, कथेकरी, चिकित्सक
खेळायलाच न मिळण्यापेक्षा हरणे हे कधीही चांगले. निर्थकतेपेक्षा वैफल्य केव्हाही चांगले.
स्व: अनुभविता, कथेकरी, चिकित्सक
गुंतवणूक वाया गेली असे ‘ठरू’ नये म्हणून तोटय़ातले उद्योगही चालू ठेवले जातात.
पिंडधर्म, युगधर्म, मनुष्यधर्म
भरपूर विसंगती असूनही त्या ‘विसंगती’च न वाटू देणे याला आपण ‘बनचुका/ चॅप्टर’ माणूस म्हणतो.
ऐहिक अभ्युदयाकडे दुर्लक्ष का?
श्रमण, भक्ती आणि वैदिक या धारांच्या समन्वयवादी संयोगाने हिंदू हा पंथ-समुच्चय निर्माण झाला.
रोबोंच्यात स्व-आकांक्षा उद्भवतील?
जाणिवेचे स्वरूप काय आहे? हा सध्या सर्वाधिक महत्त्वाचा प्रश्न बनला आहे.
भावविश्व-सुधारणा भावविश्वातूनच!
तंत्रे वापरून साधन-सुसज्जता वाढवण्यासाठी, वस्तुविश्वाचे विज्ञानच लागेल.
‘डायलेक्टिक्स’ : वैचारिक पूर्वपीठिका
संघर्ष (स्ट्रगल) उफाळल्यामुळे ते पुढे नेणाऱ्या दिशेने, म्हणजे बलवानांना क्षीण करत व बलहीनांचे बल वाढवत, सरकू शकते.
तंत्र व मानव्य : विद्यांमधील दुभंग
तांत्रिक-प्रगती स्वयंभूपणे होतच राहिली आहे. नवमार्गशोधन (इनोव्हेशन) हा मानवी स्वभावच आहे.
संधीच्या समतेसाठी सक्षमीकरण
पळण्याच्या स्पर्धेत बाहेरील कक्षेतून पळणाऱ्यांना पुढे स्टार्ट देऊन, कापायचे अंतर समान केले जाते.
कॉस्ट + ५० % : फसवे आश्वासन
किंमत-विमा योजना किंवा अगोदरच रोख मदत देऊन संरक्षण पुरवणे हे अद्याप झालेलेच नाही.
झिरपा, ओसंडणूक व सायफन
भारताचा रेशो वाईट असण्याला भांडवलसघनता हे कारण नसून चक्र स्लो चालणे हे कारण आहे.
वर्गीय-प्रवृत्ती नव्हे;‘प्रवृत्ती-वर्ग’
माणूस जीवनाच्या निरनिराळ्या प्रांतांत ज्या भूमिकांमध्ये असतो त्याही एकाच स्तराच्या असतील असे काही नसते.
पातळीगणिक मॅक्रो/मायक्रो व्ह्यू
मायक्रो/मॅक्रो अशा दोनच दोन पातळ्या नसून प्रत्येक पातळीकडे दोन्ही व्ह्यूजनी बघता येते.
लेखमालेची भूमिका व आढावा
सध्या विविध रंगांत पण प्रतिक्रियावादी असा जो विकासाला विरोध करणारा (प्र)वाद पसरला आहे
भूसंपदा, युद्धसंस्था व बलश्रेणी
शेती-जमीनदारी आणि मध्ययुगीन संकृती हा मानवाच्या जीवनातील सर्वात दुष्ट काळ होता.
हीसुद्धा उत्पादक-योगदाने नव्हेत?
ओघांना व टप्प्यांना एकमेकांशी जोडण्याचे काम व्यापारी आणि दुकानदार करत असतात.
श्रमांतील क्लेश व आत्मवियोग
श्रमाला, श्रमिकाच्या दृष्टीने एक ऋण-उपयोगमूल्य असते, ही सर्वमान्य कल्पना आहे.
एन्ट्रॉपी : वाहत्या गंगेत हात
आपला सूर्य जळत आहे आणि त्याचबरोबर तो विझतही जात आहे हे एक अटळ वास्तव आहे.