Page 12 of मनातलं कागदावर

चतुरंग अचपळ मन माझे अनघड.. अवघड

‘आ शा सु भू ला’

चतुरंगMay 9, 2015 01:01 IST

आम्ही शाळेतून आल्याबरोबर दप्तर फेकून द्यायचो आणि आईला म्हणायचो, ‘आ शा सु भू ला’ आईला ते बरोबर कळत असे आणि…

अन् जिवाची लाही झाली..

चतुरंगApril 25, 2015 01:22 IST

नेहमीप्रमाणे सकाळी साडेनऊ ते दहाच्या दरम्यान मुलीला शाळेत सोडून मी घरी परतलो आणि लगबगीने ऑफिसला जायला निघालो होतो.

पैठणीचा ‘सीआयडी’ शोध

चतुरंगApril 11, 2015 01:01 IST

.इतक्यात माझं लक्ष एका अंधाऱ्या कोपऱ्यात गेलं आणि बघते तर काय, ते माझ्या कपडय़ाचं गाठोडं होतं. ‘माझा आनंद गगनात मावेनासा…

जीना इसी का नाम है

चतुरंगApril 4, 2015 01:01 IST

बोलण्यातून उसंत घेत तिनं खिडकीच्या बाहेर पाहिलं.. आज किती तरी दिवसांनी ती अशी मोकळी होऊन बोलली होती. जुनं काही तरी…

ऑपरेशन साडी!

चतुरंगMarch 28, 2015 02:32 IST

गुवाहाटीत परिषदेसाठी गेलो होतो. दहशतवादी वातावरण, मधून मधून होणारे स्फोट अशाही अवस्थेत बाजारात जाऊन साडी घ्यायला माझाच स्त्रीहट्ट मला सोडवेना.…

असंही एक ‘मुक्तांगण’

चतुरंगMarch 14, 2015 01:01 IST

दादा-दादी पार्कमधून फिरताना जाणवतो तो भरभरून ओसंडणारा उत्साह आणि सकारात्मक वृत्ती. थोडय़ा वेळापूर्वी, गळय़ात बिल्ले घालण्यापूर्वी व्यवहारी जगातले ते होते…

वारसा

चतुरंगFebruary 21, 2015 02:55 IST

त्या याचकाच्या चेहऱ्यावरचे भाव लाचार नव्हते. उलट माणसाच्या शोधात असणाऱ्याला साक्षात माणूस भेटल्याचे होते,

शुभ्र काही जीवघेणे

चतुरंगFebruary 14, 2015 02:37 IST

घराबाहेरचं वादळ म्हणजे एक संयमी, सरावलेला खुनी असल्यासारखं भासलं.. क्षणाक्षणाला चमचमणाऱ्या हिमकणांची पखरण करत करत एक थंड तरी शाश्वत पाश…

याद बेहिसाब आए..

चतुरंगFebruary 7, 2015 01:25 IST

बाकी सारे दिवस तर ठीक जातात पण, तुझा तो लाडका ‘पाऊस’ फार जीव नकोसा करतो गं. तप्त मातीवर पहिले थेंब…

पदर.. पडर्र ऽऽऽ

चतुरंगJanuary 31, 2015 02:23 IST

राधिकाने माझा पदर हातात घेतला. म्हणाली, ‘‘हैलो पडर्र ऽऽऽ , हाऊ आर यू? आय लव्ह यू.’ मग बराच वेळ ती…

गो ऽऽ ड बोला

चतुरंगJanuary 24, 2015 01:01 IST

बुवा मनमोकळं हसले. म्हणाले, ‘साधी गोष्ट असते दादा, एकमेकांशी गोड बोलणं, कुणाला न दुखावणं. संक्रांतीचा दिवस खरं तर रोजच असला…

सुटका

चतुरंगJanuary 3, 2015 01:06 IST

माझ्या गळ्यात हात टाकून, हुंदके देऊन सूनबाई रडत म्हणाली, ‘‘आई, कसं सोसलंत सगळं इतकी र्वष? यांची माया कुठे गेली हो?…