ऐंशीच्या टप्प्यावर
आता ८० वय आहे म्हणजे शरीर कुरकुर करणारच. पण माझ्या मनाला मी कधीही कुरकुर करू देत नाही.
मस्त चाललंय माझं!
माझे लेख वृत्तपत्रात छापून येऊ लागले. आतापर्यंत साडेचार वर्षांत माझे ४४० लेख प्रसिद्ध झाले आहेत.
सहजीवनाचा आनंद
माघी गणपतीचा उत्सव पूर्वी साजरा होत होताच, पुन:श्च हरी ओम करायचं ठरवून उत्सव सुरू झाला.
सम-विरुद्ध अनुभवांचं आयुष्य
वयाची साठी केव्हा उलटली ते माझ्या लक्षातच आलं नाही, इतरांनीही ही जाणीव कधीच करून दिली नाही.
कृतज्ञ मी कृतार्थ मी
सुधाताई जोशींच्या गीता मंडळात जाऊ लागले. तेथे निरनिराळे स्तोत्र शिकले, गीता पठण करणे, निरनिराळ्या ग्रंथांचे वाचन करणे.
आनंददायी वार्धक्य
आमच्या सेवानिवृत्तीच्या काळात एकदा क्रिकेटपटू सचिन तेंडुलकर यांच्याशी गप्पा मारण्याचा आम्हाला योग आला.
‘‘आकाश के उस पार भी आकाश है..’’
निरोप समारंभाच्या पाचही कार्यक्रमांत डोळे पाणवल्याशिवाय राहिले नाहीत.
‘आपण द्यायचा असतो सुंदर आकार’
मला माझ्या छंदानं, पर्णाविष्कार कलेने मोलाची साथ दिली आणि माझी प्रगतीच होत गेली.
शंभराव्या वर्षांत पदार्पण करताना
एक-दोन सॉलिसिटर्सच्या कंपनीत आणि नंतर तीन शासकीय कार्यालयात मला नोकऱ्या करण्याची संधी मिळाली.
निवृत्ती-निरामय वृत्ती
निवृत्तीचा मला भावलेला अर्थ म्हणजे निरामय वृत्ती. तब्येतीला साथ देण्यासाठी स्वेच्छानिवृत्ती घेतली.
चोवीस तासही कमीच
काही वर्गमित्रांसोबत कामाला लागलो आणि छत्तीसच्या छत्तीस जणांचा ठावठिकाणा शोधून काढला.
आयुष्य नित्यनवे भासते
निवृत्तीनंतरही आपण शिक्षण क्षेत्रात काम करायचे असे ठरवून मोफत ‘हस्ताक्षर सुधारवर्ग’ संस्कार वर्ग घेत असतो.
शोधिला मार्ग सुखी जीवनाचा
माझा जन्म १९४० चा असून आज वयाच्या ७८ व्या वर्षी मी समाधानी आणि आनंदी जीवनाचा लाभ घेत आहे
बडी आणि लंबी जिंदगीचा अनुभव
वढेच नव्हे तर याची दीक्षा इतरांनाही दिली आहे, एका ग्रामीण भागात ग्रंथालय स्थापून आणि ते वृद्धींगत करून
