खारू गं खारू, वृक्षवेलीवर चढूवर जाशील सरसर, खाली येशील भरभर रंग तुझा भुर्रकट, पळते भुर्रकन्छातीवर चट्टे, पाठीवर नट्टे-पट्टे काळे निळे डोळे, टकमक बघेकर्ण सदा उघडे, बोल बोबडे पायाला तीक्ष्ण नखं, पक्कड घट्टझाडावर डुले, ढोलीत पिल्ले लपायला खोपे, रस्ते नसतात सोपेतारेवरून उलटी, पळताना मारते पलटी चालवते खोबडी, नाही वळे बोबडीकौलावर लांब उडी, हिंमत केवढीदिसते एवढुशी, हुशारीत मात्र सरशीपानाआड दडशी, चिक्चिक् करशी फळ मिळता हाती, दोन पायांत धरशीऐटीत टरफळं फोडशी, कड्कडा खासी चुरामुरा फेकशी, खोडाला तोंड घासशीशेपटीला कमान, उडवते धमाल लांब तुरा, रुबाब किती न्यारासर्वाचीच लाडकी खारू, चाल तुरूतुरू तरूवरचं तारू, नका तिला मारू
