
आपल्याच तर मेंदूत- आपल्या अगदी जवळ याची रसायनं आहेत.


रुदरफोर्डने या दुसऱ्या प्रकारच्या घातक हवेला ‘फ्लॉजिस्टिकेटेड एअर’ असे संबोधले.

आपण कधीच इतरांसारखे हुशार होऊ शकत नाही. आपण हुशार असतो तर आई-बाबांना आवडलो असतो.

कोणत्याही इयत्तेमध्ये असली तरीसुद्धा मुलं जर एखादा मदानी खेळ खेळत असतील किंवा नृत्याच्या क्लासला जात असतील तर ते उपक्रम चालू…

सुमारे शतकभराच्या स्वल्पविरामानंतर १७५० सालच्या आसपास या संशोधनाला पुन्हा गती मिळाली.

ज्या वेळेस मुलांना आपण केलेल्या अभ्यासातून आनंद मिळेल, त्या वेळेला त्यांचा हा प्रवास अधिक आनंददायी होईल.

काही धातूंबरोबर तीव्र आम्लांची क्रिया करताना हा ज्लवनशील वायू तयार होतो, एवढेच त्याने नमूद केले.

सतराव्या शतकाचा काळ! या काळात, विविध रासायनिक प्रक्रियांबद्दल रसायनतज्ज्ञांना कुतूहल निर्माण झाले होते.



स्टेजवर जाऊन बोलण्याची वेळच यायला नको, गणितातलं ते अवघड प्रकरण नको.

माणसासमोरच्या समस्या कधी संपत नाहीत. या समस्या सतत चालूच राहणार आहेत