Page 16 of अद्वयबोध

साहजिकच समग्र लोकव्यवहाराचा पोत निर्भर राहतो तो जगण्यातील संवादाच्या जातकुळीवर.

लोकव्यवहाराचा पोत सुधारायचा तर त्यासाठी आवश्यक ठरतो लोकसंवाद.

शब्द हे अर्थाचे वाहक होत. साहजिकच, ज्ञानप्राप्तीचे साधन शब्दच ठरतात. विद्यार्थीदशेमध्ये शब्दब्रह्माची उपासना करायची ती त्यासाठीच.

‘अभ्यासयोग’ अशी शब्दसंहती ज्ञानदेव योजतात ती बहुधा त्याच दृष्टीने

तसे बघायला गेले तर अर्थशास्त्र आणि परमार्थशास्त्र या दोहोंचा संबंध अतिशय निकटचा आहे

‘‘श्रीगुरुचे नि नांवें माती। डोंगरीं जयापासीं होती। तेणें कोळियें त्रिजगतीं। येकवद केली।

शब्दकोशात पाहू गेल्यास ‘अवधूत’ या संकल्पनेस अर्थांतराचे विविध पदर आढळतात

काही गैरसमज आपल्या जगण्याला घट्ट वेटाळून बसलेले असतात.

वापरून वापरून पार गुळगुळीत झालेले असले तरी काही प्रश्न कधीच अप्रस्तुत ठरत नसतात.

घरोघरी वाळवणांची ताटे अंगणात अथवा गच्चीवर पसरलेली. त्यांत खास ‘लोणच्याच्या कैऱ्या’ आल्या की विचारूच नका!

प्रगाढ आशय वाक्यातील शब्दाशब्दांत ठासून ओतप्रोत भरलेला.

तुकोबांच्या जीवनप्रवासाला निर्णायक वळण बहाल केले ते इ.स. १६३०-३१ या वर्षाने.