Page 4 of चैतन्य चिंतन

जो प्रपंच आपण जन्मापासून करीत आहोत त्याचं खरं स्वरूप जाणायचं असेल तर डोळे मिटून नाम घेता घेता डोळे उघडे ठेवून…

कोणतीही गोष्ट हवी असेल तर ती प्राप्त करून घेण्यासाठी तिची किंमत द्यावी लागते. तिच्या प्राप्तीसाठी प्रयत्न करावा लागतो. व्यवहारात

श्रीगोंदवलेकर महाराज यांनी भय्यासाहेब मोडक यांना विचारलं, तुम्हाला प्रपंच पाहिजे की परमार्थ? हे भय्यासाहेब मोडक गडगंज श्रीमंत होते.

नामातच आम्हाला तळमळ वाटत नाही, मग कोरडेपणानं होणाऱ्या त्या नामानं भगवंताची तळमळ तरी कशी निर्माण होणार, असा प्रश्न

भौतिकपरायणता सुटावी म्हणून पोथीचं पारायण आहे. पारायणच नव्हे तर कोणत्याही उपासनेचा हेतू एकच आहे, तो म्हणजे जगाला चिकटलेलं मन परमात्म…

दिवसभरात जेवढा रिकामा वेळ मिळतो तो आपण नामाकडे लावत नाही. त्यामुळे निदान दिवसातला ठरावीक वेळ

प्रपंच, व्यवहार यांच्या पकडीत जगत असलेल्या आपल्यासारख्या साधकांच्या आंतरिक स्थितीची आणि आपल्या आवाक्याची श्रीगोंदवलेकर महाराज यांना पूर्ण कल्पना आहे.

अवगुणांच्या दर्शनानं मन भांबावलं तरी नाम सोडू नये. नाम हेच औषध आहे. नामच माझी वृत्ती सुधारू शकतं. श्रीगोंदवलेकर महाराज सांगतात,…

नामाची सतत धार धरली की ते नाम वृत्तीपर्यंत पोहोचते, असं श्रीगोंदवलेकर महाराज सांगतात. एखाद्या पाषाणावरही सतत पाण्याची धार पडत असेल…

माझ्या हिताचं तेच होऊ द्या, अशी प्रार्थना आपण श्रीमहाराजांना करतो, पण प्रत्यक्षात आपल्या हिताविरुद्ध जे आहे त्याचीच आपल्याला ओढ असते.…

श्रीगोंदवलेकर महाराज सांगतात- जगातली अनेक साधने जरी पाहिली तरी त्या सर्व साधनांची पहिली पायरी ही की, मनुष्याला त्याचे अवगुण दिसू…

अंत:करणाच्या उंबरठय़ावर नामाचा दिवा ठेवायचा म्हणजे बाहेरचे सर्व व्यवहार करीत असताना मनात नाम घ्यायचा प्रयत्न करायचा.