Page 184 of अग्रलेख

आज दिसत नाहीत, ते ‘मास्तर’. जागल्याचे काम करणारे ‘मारुती कांबळे’ आहेत, पण ‘मारुती कांबळेचं काय झालं’ हा प्रश्न ऐकू येत…

जमीन हस्तांतर विधेयकातील बदलांच्या प्रश्नावर ठेचकळल्यानंतर तुमचे तुम्ही काय ते बघा, असे राज्य सरकारांना सांगण्याची उपरती केंद्रास झाली.

नालंदा विद्यापीठाच्या कुलपतीपदी झालेली आपली नियुक्ती ही राजकीयच आहे हे तर अमर्त्य सेन यांनी लक्षात घेतले नाहीच.

अण्वस्त्र कार्यक्रमाबाबत इराण अमेरिकेला जुमानत नाही, हे उघडच होते. इराणवर र्निबध लादूनही फरक पडला नाही.

उद्योगपतींची कर्जमाफी न बोलता केली जाते तर शेतकऱ्यांच्या कर्जमाफीचा मोठय़ा उत्साहात डांगोरा पिटला जातो.

एकीकडे राज्यासमोर गंभीर आर्थिक संकट आहे तर दुसरीकडे पंकजा मुंडे, बावनकुळे अशा मंत्र्यांचे उद्योग मुख्यमंत्र्यांची डोकेदुखी वाढवणारे आहेत.

व्हिक्टोरियन, कॅथलिक, सनातनी नीतिमूल्यांना ‘बिकिनी’ या पोहण्याच्या पोशाखाने मोठा धक्का दिला. हा पोशाख आता सत्तरीत पदार्पण करीत आहे..

ग्रीसच्या ऱ्हासाकडे कानाडोळा केला तरी ते परवडण्यासारखे आहे. अमेरिकेसारख्या जागतिक महासत्तेशीच झोंबी घेणाऱ्या चीनचे तसे नाही.

शाळांमध्ये मुलांनी जावे, यासाठी विशेष प्रयत्न करण्याऐवजी खोटी माहिती पुढे आणून शालाबाह्य़ मुलांचा प्रश्न फारसा गंभीर नसल्याचे सांगून शासनाला नेमके…

रविवारच्या जनमतात ग्रीक जनतेने जो कौल दिला, त्यास भावनिक उद्रेक म्हणावे लागेल. त्यामागे आर्थिक शहाणपण नाही.

शहराच्या आधारे पोट भरायचे आणि खेडय़ातील आयुष्य किती समृद्ध, रम्य असते याच्या बाता मारायच्या हे पिढय़ान्पिढय़ा होत आले आहे.

महानगरातल्या माणसांना राजीखुशीने वा नाइलाजाने शहरीकरण स्वीकारावेच लागते, तसे ते मानवेतर सृष्टीदेखील नकळत स्वीकारू लागल्याचे दिसते.