BLOG : चाहत्यांना आवरायचे की कलाकारांना?

आपल्या आवडत्या कलाकाराच्या प्रत्यक्ष दर्शनाने प्रचंड सुखावून जाणे अशा आपल्याकडील चाहते संस्कृतीचा कधी कधी अतिरेक होतो नि केतकी माटेगावकरसारखे प्रकरण घडते. सुदैवाने ती गर्दीच्या अतिउत्साहाच्या रेट्यात बचावली. दुर्दैवाने अशा परिस्थितीत काही भलतंच घडले तर आयोजकांनी सुरक्षिततेची काळजीच न घेतल्याचा मुद्दा उपस्थित होईलच पण कलाकारांनी फक्त मानधनाचा आकडा पाहूनच होकार दिला का, असाही अवघड प्रश्न निर्माण होईल तो वेगळाच! केतकीप्रमाणेच इतरही काही मराठी हिंदीच तर झालेच पण जवळपास सर्वच भाषांतील चित्रपट कलाकारांच्या वाट्याला हे असे चाहत्यांचे उतू जाणारे प्रेम येते. श्रीदेवीदेखील अशा अनुभवातून गेलीये. आपल्या पित्याच्या निवडणूक प्रचारासाठी दक्षिणेकडील एका छोट्याशा गावात ती ट्रेनमधून उतरताच तिला गर्दीचा पडलेला विळखा चिंताजनक ठरला. हेमा मालिनीला एका प्रकरणात नागपूर न्यायालयात जाण्याची वेळ आली, तेव्हाही तिला अशाच गर्दीतून वाट काढावी लागल्याची बातमी गाजली. शाहरुख खान ‘रईस’च्या प्रसिद्धीचा भाग म्हणून राजधानी एक्स्प्रेसने दिल्लीला जाताना गर्दीच्या रेट्यात बडोद्यात एक बळी गेला तर कोटा स्टेशनवर प्रचंड गोंधळ उडाला… सगळ्यात एकच गोष्ट कॉमन; चाहत्यांना प्रत्यक्षात कलाकारांचे दर्शन घ्यायचेय आणि मग त्याच वेळेस गर्दीचा वाढणारा उत्साह आणि सुटणारा संयम या आक्रमणाला थोपवणे कठीण होते. एखाद्या लहान-मोठ्या सामाजिक सांस्कृतिक राजकीय सोहळ्यास कलाकाराने उपस्थित राहण्याचा उद्योग फारच फोफावताना त्यात सुरक्षिततेबाबत खरंच तेवढीच काळजी घेणेही वाढलंय काय? हा या सर्व घडामोडीत महत्त्वाचा प्रश्न झालाय. अनेकदा तरी आयोजक अतिउत्साही असतात, गर्दीच्या मानसिकतेवर त्यांचे लक्ष नसते वा त्याचे भान नसते. आतापर्यंत काही गोंधळ झाला नाही अथवा दुसरीकडे कुठे गोंधळात कलाकार सापडल्याचे त्याना माहिती नसते अथवा माहिती असले तरी त्याचे गांभीर्य लक्षात आलेले नसते. दुसरीकडे पाहिले तर सेल्फी युगात कलाकारांसोबत आपलाही सेल्फी असावा, अशी वृत्ती प्रचंड विकसित झालीय. प्रत्यक्ष ‘स्पॉट’वर अशा घटनांना विलक्षण वेग येतो. कोणाला कलाकाराला खूपच जवळून पाह्यचं असते, एखाद्यास याही गर्दीत कलाकाराला जुनी ओळख सांगायची असते, कोणाला एखादे काम आवडल्याचे प्रमाणपत्र द्यायचेय, कोणाला हात मिळवायचाय तर कोणाला नटीच्या कपड्याला तर झालेच पण शक्य झालेच तर अंगाला हात लावायचाय. खरंतर हेच हेतू साध्य करण्यास अनेक जण इच्छुक असतात. या सार्‍यातून जमा होणारा महागोंधळ म्हणजे एक नवे सामाजिक संकट होय. ते येईलच असे नाही अथवा येणारच नाही असेही नाही. कोणतेच संकट सांगून येत नाही. चित्रपटाच्या प्रमोशनसाठी कॉलेज अथवा मॉल येथे जाण्याचे प्रमाण वाढतेय त्यातही एखादा लहानसा असा अपघात घडू शकतोही. याचा अर्थ कलाकारांनी चाहत्यांसमोर जायचे कशाला? अधिक उत्पन्नाचा सहज व सोपा असलेला ‘सुपारी’चा हव्यास वाढवायचा कशाला? (उदघाटने इत्यादीसाठी कलाकार हजर राहतो त्याला सुपारी म्हणतात) स्वतःच्या सुरक्षिततेची काळजी घेता येत नाही का? आयोजकांना तसे स्पष्ट सांगता येत नाही काय? असे अनेक प्रश्न निर्माण होतात. पण कलाकाराने स्वतःचे संरक्षण सोबत घेऊन फिरावे तर त्याचा खर्च आला आणि आयोजकावर भार टाकावा तर ते कलाकाराच्या बॉडीगार्डसचाही खर्च पेलण्यास तयार असावेत.