उलटा चष्मा : वारशाचा कहर!

तो म्हणाला, ‘तुम्हाला ज्या गोष्टी वारसा सूचीत समाविष्ट करायच्या आहेत त्यांची यादी द्या. म्हणजे आमचे काम सुकर होईल,’ यावर चाणक्य हसत म्हणाले. ‘अरे बाबा, ते सर्व विश्वगुरूंच्या मनात असते. नफ्यातोट्याचे गणित पडताळून ते एकेक गोष्ट जाहीर करतात. त्यांनी घोषणा केली की लगेच प्रस्ताव येईल व तुम्ही कामाला लागायचे. ते करताना निवडणुकीचे वेळापत्रक समोर ठेवायचे. समजले ना!’ यावर मान हलवून तो अधिकारी बाहेर पडला. काय करावे ते त्याला सुचेना! मग त्याने येणाऱ्या काळात होणाऱ्या निवडणुकांची माहिती काढली. बिहारचा मुद्दा तर निकाली निघाला. आसाम, बंगाल व उत्तर प्रदेश ही नावे समोर आली. आसाममध्ये गुरू ‘बिहू’ची घोषणा करतील. बंगालमधील दुर्गापूजा तर अगोदरच सूचीत समाविष्ट झालेली. उत्तर प्रदेशच्या वेळी कावडयात्रेचा उल्लेख होईल. आणखी काही वर्षे आपण भारतात राहिलोच तर गणेशोत्सव, दहीहंडी, वारी याचीही माहिती संकलित करून ठेवावी लागेल. संपूर्ण जगभरातून केवळ भारताचीच यादी वाढत गेली तर पॅरिसमधले वरिष्ठ ओरडतील. एकदा त्यांच्याशीही बोलायला हवे म्हणून त्याने मुख्यालयाशी संपर्क साधला.

सर्व ऐकून घेतल्यावर तिथले प्रमुख वैतागून म्हणाले, ‘या सांस्कृतिक वारसा सूचीतील भारताच्या वाढत्या नावामुळे जगभरात काय प्रतिक्रिया उमटत आहेत हे ठाऊक आहे का तिथल्या सत्ताधाऱ्यांना. याचा आधार घेऊन जगभरात विखुरलेले भारतीय चक्क रस्त्यावर येऊन उत्सव साजरे करायला लागलेत. त्यामुळे सार्वजनिक व्यवस्थेचे नियम पाळणारे अनेक देश अस्वस्थ झाले आहेत. एखाद्या वेळी ते या धांगडधिंग्यावर बंदीही घालतील. यात आपले नाक कापले जाईल. संस्थेच्या दर्जावर प्रश्नचिन्ह निर्माण होईल.’ यावर काय बोलावे ते त्या अधिकाऱ्याला समजेना! तिरीमिरीतच त्याने मुख्यालयाला पत्र लिहिले. इथे राहून काम करणे शक्य नाही तेव्हा दिल्लीतले कार्यालय तातडीने पॅरिसला हलवा. हे कळताच दुसऱ्या क्षणापासून त्याला ‘भागो मत’ असे निनावी फोन यायला लागले. तरीही त्याने बॅग भरायला सुरुवात केलीच.