३३९. योग-तेज
परमतत्त्वाशी सदोदित ऐक्यतेचा योग ज्याला सहज लाभलेला असतो, तोच खरा योगी असतो.
३३८. भक्तनामाची थोरवी
आपल्या अंत:करणातील वाईटही या प्रवाहात वाहून जाईल, चित्त शुद्ध होईल, ही श्रद्धाही असते.
३३४. मेघांचा पडदा
‘आकाश’ या तिसऱ्या गुरूचे कोणते गुण अवधूताच्या अंत:करणाला भिडले, हे आपण पाहिलंच होतं.
३३२. अनेकत्वातून एकाकडे!
प्रपंचात गुंतून असलेल्या मनावरचा प्रपंच-प्रभाव सहजासहजी दूर होत नाही. प्रपंच दोन प्रकारचा असतो
३३१. अटळ अपराध
श्रीगोंदवलेकर महाराजही म्हणत की, ‘‘जे माझी निंदा करतात, त्यांना मी कळलो नाही; पण जे माझी स्तुती करतात, त्यांनाही मी कळलो नाहीच!’’
३२८. सेवा हाचि उंबरठा!
सेवा’ म्हणजे ‘सेवन करा’ या दृष्टीनं पाहिलं की श्लोकही अधिक अर्थपूर्ण भासू लागतो
३२६. दिव्य गुणदर्शन
यदु- अवधूत संवाद सुरू का झाला आणि चराचरातील आपल्या गुरूंची महती अवधूत का गात आहे, हे पुन्हा एकदा लक्षात घेऊ.
३२५. असंग उदासीन
नि:संगमध्ये संगातून सुटका आहे, निरपेक्ष म्हणजे अपेक्षा ठेवण्याच्या वृत्तीतून सुटका आहे
३२४. व्यापक आणि उदास!
आकाशाचा ‘सर्व पदार्थी समत्वानं असूनही असंग’ असण्याचा जो गुण आहे ना तो अवधूताला विलक्षण भासला.
३२२. बोध-सृष्टी
साधनेच्या पथाकडे वळलेल्या आपल्यासारख्या सर्वसामान्य माणसाचं जीवन म्हणजेसुद्धा एक संघर्षच आहे.
३२१. जीवन प्रेरणा
मन स्थिर नसेल, तर बुद्धी स्थिर राहणार नाही. मग या मनुष्यजन्माचा खरा लाभ मला घेता येणार नाही.
३२०. कदम्ब
जिथं श्रीवल्लभ श्रीकृष्ण आणि भक्तकदंब एकत्र आहेत, तिथं अक्षय सुख, अक्षय लाभ आणि मांगल्य आहे! (
३१७. आत आणि बाहेर
जगाचं भजन सुटून परमतत्त्वाचं भजन सुरू झालं पाहिजे. जगाची ओढ सुटून सद्गुरू-बोधानुरूप जगण्याची ओढ निर्माण झाली पाहिजे.
३१६. समुद्र आणि तहान
आपलं मन सद्गुरूंचंच मन झालं पाहिजे, म्हणजे मनानं त्यांच्याशी एकरूपता आली पाहिजे.
