मनोयोग

सद्गुरूचं हे जे विराट स्वरूप आहे ते शब्दांनीसुद्धा कळणं अवघड आहे.

तुरळक अपवाद वगळता; माणूस एकटा राहू शकत नाही

सद्गुरू कसा आहे? तो अत्यंत आदराने रामरूपामागे लपला आहे!

आपलं मन अशाश्वत गोष्टींत कसं अडकून होतं हे हळूहळू सज्जनाच्या योगानं कळू लागतं.

ज्याला जो देव मोठा वाटतो त्याच्या उपासनेकडे माणूस वळतो.

व्यापकाची असो की संकुचिताची असो; कल्पना ही अखेर कल्पनाच.

समर्थ रामदास १६९व्या श्लोकात म्हणतात

मीपणाच्या अहंभावाने देहबुद्धीच वाढते

सृष्टीच्या आधीपासून त्या हरीबरोबर हा शेष होता.

. एका श्लोकात समर्थानी ‘जनी जाणता’ हा शब्द वापरलाच आहे.

‘भोग’ जसं खरं समाधान देत नाही, तसाच ‘त्याग’ही  खरं समाधान देत नाही.