पुरुष वाचकहो, तुम्ही सांगायचंय. आहे का तुमची एखादी अशी निखळ मैत्रीण, जिच्याबरोबरचं नातं ना तुम्हाला कधी लपवावंस वाटलं, ना तुम्हा…
‘‘शेक्सपियर बालपणापासून जिथे वावरला त्या जागेत मी उभा होतो; त्याच्या भव्य चित्रासमोर. चित्रापुढे उभं राहून फोटो काढून घ्यावा म्हणून तयार…
गणपती विसर्जन होऊन काहीच दिवस झाले आहेत. मिरवणुकीचा सगळा गलका, गोंधळ मागे पडला आहे आणि आपण निवांत झालो आहोत.
योगिनी सातारकर-पांडे यांचा हा नवा संग्रह म्हणजे संवादाचा संभाव्य दुष्काळ सांगणारी नेमक्या नसेवर बोट ठेवणारी दुखरी खूणपाटीच आहे!
बाईच्या संदर्भात माझे पुरुष समजून घेण्याचे अनेक प्रवास हे माझ्या लेखनातल्या पात्रांसोबत झाले.
तेजसचा आज शेवटचा दिवस घरात सक्तीने एकटं बसण्याचा.
गायक महेश काळे यांच्या गाण्याचा आणि त्यातील फ्युजनचा रोखठोक परामर्श..
मराठी घरांमध्ये आणि कंपूंमध्ये माझ्या सदरातल्या पात्रांची नावे सहज गप्पांमध्ये येताना मी ऐकतो, बघतो आहे.
ती बसून आहे शांतपणे शंकराच्या देवळाच्या पायरीवर. समोरच्या बागेत तिचा मुलगा खेळतो आहे मित्रांसोबत.
दोन मिनिटे विमानतळाबाहेर उभा राहिलो आणि मागून कुणी तरी खांद्यावरून हात ओवत घट्ट मिठीत घेतलं
गीतामावशी : अगो बाई, रेळेकाका काही मला भेटले नाहीत कधी, पण अरिनच्या आणि माझ्या गप्पांमुळे मला माहिती आहेत तसे.
तेजस तेवढं चाळून पटकन् बाहेर आला आणि पायऱ्यांजवळ त्याची वाट बघत उभ्या असलेल्या माही आणि अरिनच्या दिशेने त्याने हात हलवला.
