विझला वैशाख वणवा, ढगफुटी झाली फारअंतरीच्या अंतर्मनी, उठे लाटांचा सागर हृदयाच्या पटलावर, उगवली वनराईवेलीवर उगवल्या, सुगंधित जाई जुईमन हुरळून गेले, आल्या सरीवर सरीपावसात भिजण्याची मनी ओढ फार भारीभिजून पावसात मन सुखावून गेलेआयुष्यात माझ्या, काही राहूनच गेलेनवनवीन स्वप्नांचे घेतले पांघरूण भीती वाटते मनाला जाई जीव गुदमरूनपुष्पा लांबट, नागपूर निसर्गाचे जीवनगाणेग्रीष्माच्या दाहकतेनेजलाशय सर्व आटलेव्याकुळली कृमी किटकेखगगज मृग अन् बारासिंगेवाजत गाजत लख्ख प्रकाशित चपला थिरकतवर्षां आली धारा बरसत टप् टप् टप् टप् पाऊसधारानाचतो मयूरफुलवून पिसाराग्रीष्माच्या दाहकतेनेवृक्षवल्ली करपलेलेजलामृत सिंचन होतानवजीवन प्राप्त जाहलेघनघोर जलदपटावर बकमाला शोभे त्यावर वायूसंगे मान डोलती हिरवे हिरवेगार तरुवरनिर्जल निर्झर तुडुंब झालेनागमोडीवाहू लागले..वाहत वाहत गाऊ लागलेनिसर्गाचे जीवनगाणेहिरवागारशालू लेवुनीगात बैसली ती वनराणीटप् टप् टप् टप् पाऊसधारानाचतो मयूर फुलवून पिसारा- पुंडलिक वाघ, वांद्रे (पूर्व), मुंबई सावन चुकार वाटांचा वाऱ्याशी वाद,रानफुलांचे बहरघालती साद, हर्षांला ना खीळनृत्यमग्न ओघळ,अंगांगी भिनते पाखरांची शीळ सावनात सूर्य शीतल हळवा,उनाचा पिसारासोनसळी गारवा तोषविते आल्हादेभिजली पहाट,हसविते, फसवितेनिसरडी वाट घाटांच्या वळणांचीनजरबंदी नक्षी,मेघांना हाकारतीओले ओले पक्षी - अनुराधा गुरव, कोल्हापूर जागर बाहुगर्दीत जीव गुदमरतोयउद्यासाठीचे धूसरअवसानभरून ठेवायचे आहेछातीच्या भात्यातकोरडाच सुस्कारओकणाऱ्या यंत्राच्या सहवासातभविष्याचे नगारे बडवीत..पाठीचा कणा वाकवूनकुर्निसात करणाऱ्यागुलामांच्या रांगेतउभे राहून.. भळभळणाऱ्याजखमांचे स्वगत ऐकत..मुक्त श्वास कोंडून गारुडी बीन फुंकत असतो विस्फारल्या डोळ्यांनीयंत्राचे बळ वाढविण्यासाठी..याच संगीतावरताल धरताहेतउद्याचे गुलाम..नरो वा कुंजरो चा जागर मांडून - विनायक येवले,नांदेड एका झाडाची हत्या त्यांनी मोठय़ा थंडपणेघातलाय घाव धारदारकुऱ्हाडीचा फळा-फुलांनीडवरलेल्या फांदीवर!फांदी प्राणांकित वेदनेनंव्याकुळआठवत राहिलीयपाखरांना दिलेली मायामाणसांना दिलेली छायाआठवलं तिलारसरसलेलं अमृती फळवाऱ्याला घातलेली गळ!पुन्हा एक घाव जोराचानेमका वर्मावर!खोडापासून अलग होतानाफांदीनं घातलीय साद पावसाला ह्य़ा धरतीवर पुन्हा पुन्हा येण्यासाठीत्यांचे डोळे विलक्षणछद्मी हसलेलेह्य़ादरम्यानत्यांनी घेतलीय मुळांकडे धावझाड मुळापासून छाटण्यातते भयंकर पटाईत!कुऱ्हाडीचा हरएक घावझेलून घेतानाझाडाला स्मरलाय मुळांचा मातीशी असलेलाआदिमसंदर्भ!‘हे निसर्गा, त्यांना कळतनाहीय ते काय करताहेत ते!’झाडाच्या सद्गदित ओठांवरची प्रार्थना त्यांना ऐकू आलेलीनसेल काय? रवींद्र जवादे, मूर्तिजापूर उरलेल्या आयुष्याला थोडेसे संगीत देऊ उरलेल्या आयुष्यालाथोडेसे रंगीत ठेवू उरलेल्या आयुष्याला नको तिथे गुंतत गेलो नको तेच वेचित आलो,आता तरी जाणून घेऊ उरलेल्या आयुष्याला जगण्याच्या स्पर्धेमध्ये ईर्षेने सहभागी मीसबुरीने थोडे घेऊ उरलेल्या आयुष्याला डाव घाव बघुनी बहुधा प्रेम इथे बदलत जातेसावरून, संयत सेवू उरलेल्या आयुष्याला भय अविरत पसरत भवती नानाविध रूपांमध्येभय तमात तेवत ठेवू उरलेल्या आयुष्याला उतरवून ठेवू थोडे हाव अपेक्षांचे ओझेमनमुराद नटवत नेऊ उरलेल्या आयुष्याला वि. म. बोते, कागल
