Page 175 of लोकरंग

ज्ञानापर्यंत पोहोचण्याची आणि त्याचे सत्त्व समजून घेण्याची. या लेखमालेच्या निमित्ताने याचा अनुभव मला वारंवार आला.

‘गवाक्ष’ने अनेकांची ही ओढ अधिक तीव्र केली.. टोकदार केली. आज या जाणिवेचा समारोप करताना भारावून गेलोय.

रंगभूमीविषयक धारणा सुस्पष्ट करणारी विस्तृत मुलाखत ज्येष्ठ नाटककार महेश एलकुंचवार यांनी २० वर्षांपूर्वी घेतली होती. त्यातील हा संपादित अंश.

जामिया मिलियातील सांप्रदायिकतेसंबंधीचे, जनआंदोलनाच्या भूमिकेचे प्रतिनिधित्व करणारे वक्तव्य आजच्या प्रसंगी आठवते.

जगण्यात जसा स्वत:चा एक विचार त्यांनी राबवला तसाच तो अभिनय आणि अभिनय-व्यवहारातही!

दर पंधरवडय़ाला तुला एक पत्र लिहायचं असं ठरवून जानेवारीपासून सुरू केलेल्या या उपक्रमाला बघता बघता वर्ष पूर्ण झालं.

एक बुद्धिवादी अशी त्यांची प्रतिमा होती. प्रत्यक्ष भालबा केळकरांना अडचणीत आणणारे प्रश्न फक्त डॉक्टरच विचारताना दिसायचे.

मराठी घरांमध्ये आणि कंपूंमध्ये माझ्या सदरातल्या पात्रांची नावे सहज गप्पांमध्ये येताना मी ऐकतो, बघतो आहे.

ज्येष्ठ रंगकर्मी डॉ. जब्बार पटेल यांच्या नाटय़कर्तृत्वाचा त्यांचे सुहृद असलेल्या ज्येष्ठ कलावंताने घेतलेला मार्मिक वेध.. 

बुद्धिप्रामाण्यवादी कलाकार असलेल्या डॉ. श्रीराम लागूंची सामाजिक चळवळींशी घट्ट बांधिलकी होती. परिवर्तनवादी चळवळींतील त्यांच्या भरीव योगदानाविषयी

‘कलियुगातील संकट’ या प्रकरणात भारताच्या पारंपरिक इतिहासाची मांडणी सांगून त्याला समांतर असणाऱ्या पुरातत्त्वीय पुराव्याशी त्याची तुलना केली आहे.

‘पिताजी प्लीज’ हे नाटक मंचन करण्याचं कारण जरी एक नट असला तरीही ते लिहिण्याचे कारण- पडलेले प्रश्नच!.