पुुणेकरांसाठी झंकारणाऱ्या सतारवादनाचा ‘अमृत’योग

जोग म्हणाल्या, ‘घरामध्ये संगीताची पार्श्वभूमी नसताना उस्ताद उस्मान खाँ यांच्यासारख्या गुरूंमुळे वयाच्या तिशीनंतर जिद्द आणि परिश्रमांची तयारी या गुणांमुळे मी सतारवादन शिकले. स्वतःची मेहनत दाखविण्यासाठी राग वापरायचा नाही, हे गुरुवचन समजून घेत रागभावाचा विचार मी प्रस्तुतीमध्ये यथाशक्ती करण्याचा प्रयत्न केला. माझ्या रचना त्यातूनच निर्माण झाल्या. परमेश्वरी कृपा आणि गुरूंचे आशीर्वाद, यातूनच हा प्रवास शक्य झाला.’

जयाताईंचे सांगीतिक व्यक्तिमत्त्व आणि त्यांचे ज्ञानदानाचे कार्य अविरत सुरू राहावे, अशा शुभेच्छा राडकर यांनी दिल्या. जोग यांच्यासमवेत अनाम प्रेम संस्थेच्या माध्यमातून केलेल्या एकत्रित संगीतकार्याच्या आठवणींना गिंडे यांनी उजाळा दिला. शिष्यांच्या वतीने राहुल पंडित यांनी प्रातिनिधिक मनोगत व्यक्त करताना जयाताईंच्या व्यक्तिमत्त्वाचे विविध पैलू उलगडले.

उत्तरार्धात जया जोग यांच्या शिष्यांचे समूह सतारवादन झाले. प्रज्ञा मेने, मानसी दांडेकर, स्वाती घैसास, सुचेता गोसावी, बीना लिमकर, रिशान कुळकर्णी या शिष्यांनी जयाताईंच्या स्वतंत्र रचनांचे सादरीकरण केले. समर्पण (राग तोडी, ताल रूपक), महिरप (राग भैरव, ताल एकताल) आणि इंद्रधनू या रचनांचा त्यात समावेश होता. त्यांना भावना टिकले यांनी तबल्याची साथ केली. त्यानंतर प्रज्ञा मेने आणि व्हायोलिनवादक दीपा कुडतरकर यांनी सहवादनातून ‘अहिरभैरव’ रागामधील नैवेद्य ही त्रितालातील रचना सादर केली. जया जोग यांच्या सतारवादनाने कार्यक्रमाची सांगता झाली. त्यांनी ‘नटभैरव’ रागामधील झपताल व त्रिताल यांच्या मिश्रणातून ‘हिंदोळा’ ही रचना सादर केली. अद्वैत ही भैरवी रचना सादर करून त्यांनी समारोप केला. त्यांना अभिजित बारटक्के यांनी तबल्याची साथ केली. निखिल दाते यांनी आभार मानले. रंजना काळे यांनी सूत्रसंचालन केले.