“मला पंडितांकडे जायचंय”, पूर्णा आजीचं वाक्य ऐकून सुन्न झालेली जुई गडकरी; म्हणाली, “वाटलं होतं तू परत येशील…”

तशी तिची आणि माझी पहिली भेट २०१० साली ‘बाजीराव मस्तानी’ या मालिकेच्या सेटवर झाली. आम्ही एकाच मेकपरुममध्ये बसायचो. तिची काम करण्याची पद्धत बघून मी हुरळून गेले होते. आळवणातही कोण इतकं सुंदर कसं दिसू शकतं असा प्रश्न पडायचा.

मग २०२२ साली ‘ठरलं तर मग’ला आम्ही पुन्हा भेटलो…

आधी अहो ज्योती ताई, मग अगं ज्योती ताई, मग पूर्णाआजी, मग फक्त आजी आणि नंतर “माझी म्हातारी” अशी आमची मैत्री वाढली होती… म्हातारीला सगळ्याची आवड! माझ्या वयाच्या मुलींनाही लाजवेल अशी छान नट्टापट्टा करायची… छान साड्या, दागिने खास स्वतःचे, नवनवीन कॉसमेटिक्स, नेलपॉलिश अशा सगळ्याची तिला खूप आवड!

मला मुळात आजी-आजोबा खूप आवडतात. माझी आजी २०१५ साली गेली. पण, त्यानंतर मला माझ्या म्हातारीत माझी आजी पुन्हा भेटली. तशीच गोड गुबगुबीत… तिच्या स्पर्शाची एक वेगळी ऊब होती आणि म्हणून मी सतत तिच्या अंगा अंगाशी करायचे… तिच्या मांडीत बसायचे.. अंगावर रेलून झोपायचे… तिचे हात धरायचे.. तिला लाडाने माझी नखं लावायचे.. त्यावर ती प्रेमाने मला “आलं माझं मांजराचं पिल्लू” असं म्हणायची… ४-४.३० झाले की तिचा खाऊचा पिटारा उघडायची… त्यात काय-काय असेल ते सगळ्यांना द्यायची. बरेचदा त्यात चिप्स, चकल्या, शेव वगैरे असायचं.. त्यावरुन माझा रोज ओरडा खायची. गोड माझ्यापासून लपवून खायची आणि पकडलीच जायची… कित्येकदा मी तिच्या तोंडातून भजी, गुलाबजाम बाहेर काढलेत.. पण म्हातारी ऐकायची नाहीच… पुण्यावरुन येताना आवर्जून सगळ्यांसाठी क्रीमरोल आणायची. एकदा मी तिला जरा जास्त ओरडले.. जे-जे करायचं नाही तेच करतेस असं खूप बोलले… त्यावर मला म्हणाली, “मला पंडितांकडे जायचंय”… आणि मी सुन्न पडले… त्यापुढे मी ना तिला ओरडू शकले, ना काही बोलू शकले… कोणाच्या आयुष्यात कसा कुठल्या बाबतीत एकटेपणा असू शकेल काही सांगता येत नाही.

जेवायला आवर्जून माझ्या शेजारी बसायची. मग माझ्या डब्यातलं काय असेल ते आवडीने खायची. “जुया फदफदं आण ना” असं म्हणाली होती आणि मी ते करुन नेल्यावर खूप खूश झाली होती!! तिच्या घरातल्या तिच्या केअरटेकर मावशी तिला रोज डबा द्यायच्या! बरं, त्या हिच्यापेक्षा बऱ्याच तरुण तरी त्यांना ही “म्हातारी” म्हणायची!! माझ्याकडचं पेन रिलिफ ऑइल बऱ्याचदा विकत घ्यायची. पाय सतत सुजलेले असायचे तिचे.. हट्टी होती. कधी सेटवर ओरडलंच तर रडायची सुद्धा अगदी लहान मुलांसारखी… पण, माझी म्हातारी काम काय सुंदर करायची!

डायलॉगचं प्रॉमटिंग घेतलं तरी त्यात “जान” भरुन ते डिलव्हर करायची… कधी करारी तर कधी प्रेमळ असे पटकन तिचे डोळे बदलायचे. तिच्याबरोबर मी खूप सीन केले ज्यात आमचं पर्सनल नातं तयार झालं. तिच्यात मला माझी आजी दिसायची. तिचे पाय चेपून देणाचे सीन तिला भरवण्याचे सीन मी मनापासून एन्जॉय करायचे. माझा पहिला ऑनस्क्रीन पापी घेण्याचा सीन मी तिच्या बरोबरच केला… आणि मग तिच्या सतत पाप्या घेणं, तिला मिठी मारणं हे सीनमध्ये आपसूक व्हायचं. तिच्याबरोबरचे सीन करायला कधी ग्लिसरीन नाही घ्यावं लागलं. मी तिची खूप चेष्टा करायचे पण, तिचा मोठेपणा की तिने ते मनाला कधीच लावून घेतलं नाही. मला तिच्या काठीने फटके द्यायची पण रागावली कधीच नाही.. बरेचदा आजारी असायची.. त्यावर आम्ही तिला म्हणायचो असं म्हण मी बरीये.. मग बरी होशील.. बरेचदा सेटवरुन हॉस्पिटलला नेलं तिला.. पण ती परत यायची.. परत सुंदर दिसायची… मस्ती करायची…

याही वेळेला वाटलं होतं तू परत येशील… पुढच्या १० दिवसांत आपण ९०० भाग पूर्ण करतोय गं.. अजून कितीतरी काम करायचं बाकी होतं.. तुझयाकडून अजून खूप शिकायचं होतं… तुझ्या व्यतिरिक्त ‘पूर्णाआजी’ म्हणून दुसऱ्या कोणाला मी कशी स्वीकारू?? तुझी औषधांच्या वासांनी भरलेली खोली… तुझा रेलीस्प्रेचा परफ्युम! हे सगळं आता परत कधीच दिसणार नाही… आजही तुझ्या दागिन्यांनी भरलेले तुझ्या रुमचे ड्रॉव्हर तसेच लॉक आहेत आणि कदाचित तसेच राहतील. तुला माझं लग्नं झालेलं बघायचं होतं.. मला म्हणायचीस ना ठणठणीत बरी होऊन येणार तुझ्या लग्नाला… सगळं राहून गेलं गं.. आपल्या मोनिकाच्या वृंदाला तुझा सहवास लाभला.. आशीर्वाद मिळाला हीच मोठी गोष्टं! अगदी परवा म्हणालीस ना गं मी येते पुण्याला जाऊन…

आज तिला स्मशानात असं शांत झोपलेलं बघून खूप त्रास झाला…एका क्षणात सगळं शांत झालं होतं… कधी-कधी रक्ताची नसली तरी अशी नाती असतात जी खूप आनंदही देतात आणि त्रासही… आजी तुझी उणीव कायम भासत राहील… तू परत येते सांगून परत आलीच नाहीस…
आतातरी पंडितांबरोबर शांत.. सुखी राहा
॥ॐ शांती॥

जुई गडकरीची पोस्ट वाचून चाहत्यांचे डोळेही पाणावले आहेत. दरम्यान, ज्योती चांदेकर यांच्या दीर्घ आणि उल्लेखनीय कारकिर्दीसाठी त्यांना प्रतिष्ठेचा बालगंधर्व जीवनगौरव पुरस्कार प्रदान करण्यात आला होता. ‘मी सिंधुताई सपकाळ’ या सिनेमासह त्यांनी ‘गुरू’, ‘ढोलकी’, ‘तिचा उंबरठा’, ‘पाऊलवाट’, ‘सलाम’, ‘सांजपर्व’ अशा अनेक चित्रपटांमध्ये महत्त्वपूर्ण साकारल्या आहेत.