Maharashtra Dasara Melava 2025 LIVE: “मैंने सोचा इस सफर में खामोश रहनाही ठीक है”, धनंजय मुंडेंची भक्तीगडावरून टोलेबाजी!

हर मुश्किल को हसते हसते

झेलते है हम

अँधियों में भी चिराग जला कर

चलते है हम...

माझ्याविरोधातला घोटाळा काढला. न्यायालयानं मला क्लिनचिट दिली. पण जे कोर्टात गेले त्यांना एक लाखाचा दंड केला. पण एवढं होऊनही मी आजही शिक्षा भोगतोय. ना मी कुणाला विरोध केला ना मी कुणाच्या विरोधात आहे - धनंजय मुंडे, आमदार

मराठा आरक्षणाच्या चळवळीतही आम्ही होतो. पण काही जणांना या आरक्षणाच्या आडून ओबीसींमधून आरक्षण घ्यायचंय. एमपीएससीच्या निकालात ओबीसीचं कटऑफ ४८५ आलं. विशेष मागास वर्गाचा कटऑफ होता ४५०. मला विशेष मागास वर्गात ४५० वर प्रवेश मिळाला असता. पण ओबीसीत आल्यानंतर ४८० गुण मिळाले तरी प्रवेश मिळणार नाही. कुणाला फसवताय तुम्ही? काही ठराविक लोकांना फक्त यातून खुर्ची मिळावी अशी अपेक्षा आहे. आरक्षण दिलंय. पण याच्या ताटातलं काढून त्या ताटात दिलं जातंय - धनंजय मुंडे, आमदार

हा मेळावा होण्यासारखी परिस्थिती काही दिवसांपूर्वी नव्हती. अभूतपूर्व असा पाऊस आला. शेतकऱ्यांवर भयंकर संकट ओढवलं. माझी आणि ताईची चर्चा झाली की काय करायचं? पण ताईंनी सांगितलं की काहीही झालं तरी या दसरा मेळाव्याची परंपरा मोडायची नाही. शेतकरी आज अडचणीत आला आहे. अभूतपूर्व नुकसान झालंय हे मान्य करतो. आज मी मंत्रीमंडळात नाही, फक्त आमदार आहे. पण माझी बहीण मंत्रीमंडळात आहे. शेतकऱ्याला जास्तीत जास्त मदत पंकजाताई महायुतीच्या सरकारकडून मिळवून देतील - धनंजय मुंडे, आमदार, भारतीय जनता पक्ष

दुसरं म्हणजे कोणत्याही देशाला आदर्श व्हायचं असेल तर समाजात एकता असायला हवी. युनायडेट वी स्टँड, डिव्हायडेड वी फॉल. आपला देश विविधतांचा देश आहे. मधल्या काळात आक्रमणं झाली. विदेशी लोक भारतात आले. अनेक कारणांनी इथल्या लोकांनीही त्यांच्या विचारधारांचा स्वीकार केला. ते विदेशी निघून गेले पण त्यांचे विचार पाळणारे काही देशबंधू देशात आहेत. सुदैवाने भारताची परंपरा सर्व प्रकारच्या विचारधारांचा स्वीकार करते. त्यामुळे बाहेरून आलेल्या विचारसरणींना आपण परके मानत नाही. आपण सगळ्या वैशिष्ट्यांना मानतो, स्वीकारतो, आपली वैशिष्ट्येही त्यांच्या बरोबरीच्या मानतो. ही वैशिष्ट्ये भेदभावाला कारणीभूत ठरणार नाही याची काळजी आपण घ्यायला हवी. आज देशात याच विविधतांना भेदभावाचं कारण बनवल्या जात आहेत. आपापली वैशिष्ट्ये आपापल्या ठिकाणी योग्य आहेत. पण असं असलं, तरी आपण सगळे एका मोठ्या समाजाचे भाग आहोत. समाज, देश, संस्कृती व राष्ट्राच्या नात्याने आपण एकच आहोत. आपण वेगळे नाहीत. विविधता भाषा, पंथ संप्रदाय, खानपान, राहण्याची ठिकाणं यावर आहेत. त्यामुळे या एकतेमुळे आपलं परस्परांशी वागणं सद्भावनेचं असायला हवं. सगळ्यांच्या वेगवेगळ्या चालीरीती आहेत. पण आपण एकमेकांच्या चालीरीतींचा अवमान करणार नाही याची चिंता सगळ्यांनी करायला हवी. कुणी एकानं हे करून भागणार नाही. अनेक भांडी सोबत ठेवली तर कुठेतरी आवाज होतोच. एवढे सगळे समाज एकत्र असल्यावर कुठेतरी आवाज होऊच शकतो. पण असं झालं तरी नियमांचं पालन करणं, व्यवस्थेचं पालन करणं, सद्भावपूर्ण आचरण करणं कायम ठेवलं पाहिजे. लहान-सहान गोष्टींवर कायदा हातात घेणं, रस्त्यावर उतरणं, गुंडगिरी करणं हे योग्य नाही. कुठल्या समाजाला भडकवण्यासाठी शक्तीप्रदर्शन कऱणं हे ठरवून केलं जातं. त्यापासून लांब राहायला हवं. त्याचे परिणाम चांगले होत नाहीत. अशा गोष्टींना थांबवायला हवं. शासन-प्रशासनाने आपलं काम कोणत्याही भेदभावाशिवाय, कुठल्याही दबावाशिवाय नियमानुसार करायला हवं. पण समाजाच्या युवा पिढीला, सदसदविवेकबुद्धीला सतर्क राहायला हवं. गरज पडेल तेव्हा मध्यस्थीही करावी लागेल. कारण अराजकतेला थांबवावंच लागेल.

राष्ट्रीय स्वयंसेव संघ गेल्या १०० वर्षांपासून अशाच प्रकारच्या चिंतनावर काम करत आहे. समाजाच्या सर्व पातळ्यांवर स्वयंसेवक सक्रीय आहेत. या सगळ्यांच्या अनुभवाच्या आधारावर संघाचं एक चिंतन आहे. पहिली गोष्ट म्हणजे जगाच्या व्यवस्थेत परिवर्तन गरजेचं आहे. पण आपण एका विपरीत व्यवस्थेत इतके पुढे गेलो आहोत की आता एकदम मागे वळलो तर गाडी उलटी होईल. त्यामुळे हळूहळू लहान लहान पावलं उचलून आपल्याला वळावं लागेल. एक मोठा वळसा घालून मागे यावं लागेल. परिस्थितीची जाणीव ठेवून आपण आपल्या समग्र दृष्टीच्या आधारावर आपला विकासमार्ग निश्चित करून जगासमोर एक यशस्वी उदाहरण ठेवू. अर्थ व कामाच्या मागे अंध होऊन पळणाऱ्या जगाला धर्माची दृष्टी द्यावी लागेल. तो धर्म पूजा, प्रार्थना, प्रथा नाहीये. या सगळ्याच्या पलीकडे जाऊन सगळ्यांना जोडणारा, सगळ्यांना विकसित करणारा, सगळ्यांना सोबत घेऊन चालणारा, प्रजेच्या विकासाची धारणा करणारा हा धर्म आहे. या धर्माचा मार्ग आपल्याला आपल्या उदाहरणाने जगाला दाखवावा लागेल. भारताला हे करावंच लागेल असं संघाचं मत आहे.

इतर देश भारताकडे अपेक्षेनं पाहात आहेत. नियतीला कदाचित हेच हवंय की आपण भारतीय जगाला यासंदर्भात एक नवीन मार्ग दाखवेल.

समाज पुढाकार घेत आहे म्हणून सरकारच्या आधी आपल्या समस्यांवर उपाय शोधण्यात यशस्वी ठरत आहे. संघाचे स्वयंसेवक व इतर संस्थांनाही याचा अनुभव येत आहे. बुद्धिवादी लोकांमध्येही भारताचं असं स्वतंत्र मॉडेल तयार करता येईल का याविषयी विचार होऊ लागला आहे.

माणसाचा विकास झाला, विज्ञान प्रगत झालं. देश वेगवेगळ्या पातळीवर जवळ आले. पण या परिवर्तनाची गती इतकी जास्त आहे की माणसांच्या बदलण्याचा वेग व विज्ञान-तंत्रज्ञान बदलण्याचा वेग याचा ताळमेळच राहिलेला नाही. त्यामुळेच माणसाच्या आयुष्यात अनेक समस्या आहेत. युद्ध, इतर कलह चालूच आहेत. निसर्गाचा कोपही होतोय. पण कुटुंबांमध्येही कलह होत आहेत. नागरी जीवना अनाचार वाढतोय. त्यावर उपायाचे प्रयत्न झाले आहेत. पण त्याचं पूर्ण निदान करण्यात अपयश आलं आहे. त्याउपर अस्वस्थता, कलह हिंसेला खतपाणी घालत आहे. जगात सर्व प्रकारच्या परंपरा, मांगल्य, संस्था यांचा पूर्णपणे विनाश परिवर्तनाने होईल असं मानणारा नवा विचार व समुदाय अस्तित्वात आला आहे. इतर ठिकाणी आहे, तसा भारतातही आजकाल हातपाय पसरू लागला आहे. सगळ्याच देशांमध्ये त्यामुळे समाजजीवन विस्कळीत झालं आहे. एक प्रकारे अराजकतेच्या दिशेनं सगळा समाज वाटचाल करू लागला आहे असं दिसत आहे. हे सर्व देशांमध्ये दिसत आहे. या परिस्थितीत जग भारताकडे अपेक्षेनं पाहात आहे.

प्रचलित आर्थिक विकासाच्या पद्धतीचे दुष्परिणाम आपल्याकडेही दिसत आहेत. हिमालयाच्या भागात काय घडतंय आपण बघतोय. पावसाचं अनियमित होणं सगळीकडे आहे. निसर्काचे कोपही वाढले आहेत. अनियमित पाऊस होतोय. हिमनद्या सुकत आहेत. या गोष्टी गेल्या ३-४ वर्षांत वाढल्या आहेत. हिमालय आपल्यासाठी सुरक्षेची भिंत आणि दक्षिण-पूर्व आशियासाठी पाण्याचा स्रोत आहे. जर सध्याच्या विकासाच्या पद्धतीमुळे नुकसान वाढत असेल, तर आपल्याला त्या धोरणाचा पुनर्विचार करावा लागेल. कारण हिमालयाची आजची अवस्था धोक्याची घंटा वाजवते आहे.