आदित्य नारायणने वयाच्या पाचव्या वर्षी काम करायला सुरुवात केली. गायक उदित नारायण यांचा मुलगा असल्याने आदित्यला लहानपणापासूनच संगीताची आवड होती. १९९८ मध्ये सलमान खानबरोबर “जब प्यार किसीसे होता है” या चित्रपटात काम केल्यानंतर त्याची लोकप्रियता वाढली, ज्यासाठी त्याला ३.५ लाख मिळाले होते.
भारती सिंग आणि हर्ष लिंबाचिया यांच्या ‘भारती टीव्ही’ या यूट्यूब चॅनेलवरील अलीकडेच झालेल्या संभाषणात आदित्यने त्याच्या वडिलांशी असलेल्या त्याच्या नात्याबद्दल मोकळेपणाने सांगितले, ज्यांना आदित्यने बारावी पूर्ण केली आहे हे देखील माहीत नव्हते. लंडनमधील त्याच्या शिक्षणाचा संदर्भ देत आदित्य म्हणाला, “माझ्या आयुष्यात पहिल्यांदाच माझ्या वडिलांनी माझ्या शिक्षणाचा खर्च उचलला.” तो पुढे म्हणाला, “त्या वेळी शालेय आणि महाविद्यालयीन शिक्षण खूपच परवडणारे होते आणि मी कमावत असल्याने मी स्वतःचा उदरनिर्वाह करू शकत होतो. मला आठवते की संपूर्ण वर्षाच्या शिक्षणासाठी फक्त १,८०० रुपये भरले होते. माझ्या वडिलांना हे देखील माहीत नव्हते की मी बारावी पूर्ण केली आहे.”
आदित्य म्हणाला की, एके दिवशी त्याच्या वडिलांनी त्याला त्याच्या अभ्यासाबद्दल सहज विचारले आणि त्याने बारावी पूर्ण केल्याचे ऐकून त्यांना आश्चर्य वाटले. तो म्हणाला, “ते आश्चर्यचकित झाले आणि मी माझे शिक्षण कसे पूर्ण केले हे विचारले. मी त्यांना सांगितले की माझ्या गायन प्रतिभेमुळे मला सांस्कृतिक कोट्यातून प्रवेश मिळाला आहे.” त्याने पुढे स्पष्ट केले की, तो पुढील शिक्षणासाठी लंडनला जाऊ इच्छित होता आणि त्याला त्याच्या वडिलांच्या आर्थिक मदतीची आवश्यकता होती. तो म्हणाला, “त्या काळातही तिथला मासिक खर्च सुमारे ८०० पाउंड होता. ते खूप जास्त होते आणि मला ते परवडत नव्हते, म्हणून मी शेवटी माझ्या वडिलांकडे आर्थिक मदत मागितली.”
आदित्यचे वडिलांशी नाते कसे आहे?
आदित्यने त्याच्या वडिलांशी असलेल्या त्याच्या नात्याबद्दलही सांगितले आणि त्यांचे ‘कठोर’ पण ‘प्रेमळ’ पालक म्हणून वर्णन केले. त्याने सांगितले की, त्याचे वडील त्याला मारायचे. तो म्हणाला, “मी १८ वर्षांचा होईपर्यंत माझे वडील मला कसे वागायचे, लोकांशी कसे बोलायचे हे शिकवत होते. ते मला खूप मारायचे. मित्रांमध्ये, आम्ही सर्वात जास्त कोणाला मारले याची तुलनाही करायचो. माझे वडील माझ्यावर प्रेम करायचे, पण ते मला शिस्तही लावत होते. ते खूप कडक होते. काळ बदलला आहे, आज तुम्ही तुमच्या मुलांवर हात उचलू शकत नाही.”
आदित्यने असेही सांगितले की, त्याचे वडील त्या काळात खूप काम करायचे आणि त्याच्याबरोबर खूप कमी वेळ घालवायचे. “बाबा दर महिन्याला फक्त तीन किंवा चार दिवस माझ्याबरोबर राहू शकत होते.”
