Page 2 of लाइफ इज ब्युटिफुल

आपल्याकडे जसा पितृ पक्ष असतो, तसाच आणि त्याच काळात जपानमध्ये असतो आणि त्याला ‘ओबॉन’ म्हणतात.

मागच्या दोन लेखांत ‘प्रपंच’विषयी लिहिल्यामुळे मी अजूनही त्या भूतकाळातच वावरते आहे.

१९९९च्या ऑक्टोबरपासून २००१च्या फेब्रुवारी महिन्यापर्यंत हे घर आमचंच घर झालं होतं.

प्रत्येक दिग्दर्शकाची कामाची पद्धत वेगळी असते, माझी सुरुवात या ‘स्पेस’पासून होते.

माणसाची बुद्धी म्हणजे नेमकं काय? मेंदूचा व्यवहार ही एक फार गुंतागुंतीची प्रक्रिया आहे.

‘अगं अगं म्हशी’ करत का होईना पण आता मी ही सगळी तंत्र-यंत्रं वापरायला शिकले आहे.

‘‘मी थिएटरशिवाय जगूच शकत नाही..’’ एक छोटीशी, शाळकरी दिसणारी तरुण मुलगी माझ्यासमोर बसून सांगत होती.

विषय हाच आहे - लाइफ इज ब्युटिफुल!

गेल्या लेखात रंगमंचाच्या समोरच्या बाजूला बसलेल्या प्रेक्षकांकडे पाहिलं.

अगदी मनातलं सांगायचं तर भव्य, नेत्रदीपक नाटकात मी स्वत:ला हरवू शकत नाही.

पैसे म्हटल्यावर भाषा-बिषा कुछ नही!

अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. जमिनीमध्ये टाइम कॅप्सुल पुरली असं ऐकलं.